عوارض و علائم بیماری بی اشتهایی، نحوه دچار به این مشکل و راه حل های آن چیست؟
بی اشتهایی یا آنورکسیا یک اختلال خوردن است که با کاهش شدید وزن، ترس شدید از چاق شدن و تحریف شدهبودن تصویر بدن مشخص میشود. افراد مبتلا به بی اشتهایی، علیرغم احساس گرسنگی، از خوردن غذا امتناع میکنند یا مقدار بسیار کمی غذا میخورند. این اختلال نه تنها بر سلامت جسمانی، بلکه بر سلامت روان فرد نیز تأثیر میگذارد.
بیاشتهایی میتواند به دلایل مختلفی از جمله استرس، اضطراب، مشکلات جسمی یا اختلالات تغذیهای رخ دهد. علائم بیاشتهایی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
1. کاهش تمایل به غذا: عدم علاقه به خوردن غذا یا احساس سیری زودهنگام.
2. کاهش وزن ناخواسته: کاهش وزن قابل توجه بدون تلاش برای کاهش وزن.
3. احساس خستگی: احساس خستگی و کمبود انرژی.
4. تغییرات خلق و خو: احساس اضطراب، افسردگی یا بیحوصلگی.
5. مشکلات گوارشی: مانند درد شکم، حالت تهوع یا نفخ.
6. عدم تمرکز: دشواری در تمرکز بر روی کارها یا فعالیتها.
7. اجتناب از غذا خوردن با دیگران: ترجیح دادن غذا خوردن به تنهایی یا اجتناب از موقعیتهای اجتماعی که شامل غذا است.
8. تغییر در الگوهای خواب: مشکلات خواب یا خوابآلودگی بیش از حد.
اگر شما یا کسی که میشناسید با این علائم مواجه است، مهم است که با یک متخصص بهداشت صحبت کنید تا علت بیاشتها بودن شناسایی و درمان شود.
بی اشتهایی عصبی یک اختلال شدید خوردن است که با احساس شدید گرسنگی، پرخوری و کمبود اشتها مشخص می شود. علائم اولیه عبارتند از:
- احساس گرسنگی یا سیری مداوم
- پرخوری که می تواند منجر به پرخوری و کاهش وزن شود
- بی اشتهایی، در نتیجه کمبود وزن یا عدم کاهش وزن
- استفراغ یا اسهال خود القا شده
- خستگی و ضعف
- مشکل در تمرکز و خوابیدن
- افکار مکرر مرگ یا خودکشی
این علائم می تواند منجر به عوارضی شود، از جمله:
- کم آبی : بی اشتهایی عصبی می تواند باعث کم آبی بدن شود که می تواند کاهش وزن را تشدید کند و منجر به عدم تعادل الکترولیت شود.
- کمبودهای تغذیه ای: پرخوری می تواند منجر به سوء تغذیه شود، زیرا افراد ممکن است کمتر از آنچه برای حفظ وزن خود نیاز دارند مصرف کنند.
- پریشانی روانی : استرس و اضطراب مزمن می تواند به دلیل افکار مکرر مرگ یا خودکشی ایجاد شود. این می تواند منجر به افسردگی، اختلالات اضطرابی و سایر مشکلات سلامت روان شود.
- مشکلات سلامت جسمانی: افراد دارای اضافه وزن ممکن است دچار مشکلات سلامتی مرتبط با چاقی مانند بیماری قلبی، دیابت و فشار خون بالا شوند. افراد کم وزن ممکن است مشکلات سلامتی مرتبط با سوء تغذیه مانند سوء تغذیه، پوکی استخوان و ضعف سیستم ایمنی را تجربه کنند.
- اختلال عملکرد جنسی: بی اشتهایی عصبی می تواند بر عملکرد جنسی تأثیر بگذارد، زیرا ممکن است افراد دچار اختلال نعوظ، کاهش میل جنسی و مشکل در رسیدن به ارگاسم شوند.
- انزوای اجتماعی: افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی ممکن است به دلیل ناتوانی در حفظ وزن مناسب و افکار مکرر مرگ یا خودکشی، احساس انزوای اجتماعی کنند.
- سوء مصرف مواد: بی اشتهایی عصبی می تواند منجر به سوء مصرف مواد شود، زیرا افراد ممکن است برای مقابله با علائم خود از الکل، مواد مخدر یا مواد دیگر استفاده کنند.
- عفونت های مکرر: بی اشتهایی عصبی می تواند منجر به عفونت های مکرر شود، زیرا افراد ممکن است در حفظ سیستم ایمنی سالم مشکل داشته باشند.
- تاخیر رشد: بی اشتهایی عصبی می تواند منجر به تاخیر در رشد شود، زیرا ممکن است افراد با رشد شناختی و مهارت های زبانی دست و پنجه نرم کنند.
- پیامدهای دراز مدت سلامتی: عوارض مزمن بی اشتهایی عصبی مانند چاقی، دیابت و بیماری های قلبی عروقی می تواند عواقب طولانی مدتی برای سلامتی داشته باشد.
برای درمان بی اشتهایی عصبی، روش های مختلفی وجود دارد که با هدف بهبود علائم و بهبود وضعیت سلامتی افراد ارائه می شود. به منظور ارائه پاسخی کامل و دقیق، ابتدا روش های عمومی و سریع را بیان می کنیم و سپس روش های پیشگیری و درمانی بالقوه را مورد بحث قرار می دهیم. برای درمان بی اشتهایی عصبی دو روش وجود دارد که شامل :
1. روش های عمومی و سریع برای درمان بی اشتهایی عصبی را بیان کنید.
2. روش های پیشگیری و درمانی بالقوه برای بی اشتهایی عصبی را مورد بحث قرار دهید.
روش های عمومی و سریع برای درمان بی اشتهایی عصبی عبارتند از:
- مشورت با روانشناس: روانشناسان می توانند به افراد کمک کنند تا علائم خود را درک کنند و بهترین راهبرد را برای درمان انتخاب کنند.
- پیاده سازی تغذیه مناسب: افراد باید به مجموعه ای از مواد غذایی که به طور معمول مصرف می شود و نیاز به تغییراتی ندارد، برگردند.
- مشاوره با روانپزشک: روانپزشکان می توانند به افراد کمک کنند تا از مشکلات روانی خود بیشتر بیاموزند و راهبردهایی برای کنترل آنها پیش بینی کنند.
- مشاوره با متخصص تغذیه: متخصصان تغذیه می توانند به افراد کمک کنند تا رژیم غذایی مناسبی برای کاهش وزن و بهبود علائم خود ایجاد کنند.
- پیاده سازی روش های پیشگیری و درمانی: افراد می توانند از روش هایی مانند تمرین ورزشی، تمرین های تنفسی، تمرین های تناسب اندام و تمرین های تحریکی استفاده کنند.
- مشاوره با متخصص ارتباطات: متخصصان ارتباطات می توانند به افراد کمک کنند تا از احساسات خود بیشتر بیاموزند و راهبردهایی برای کنترل آنها پیش بینی کنند.
روش های پیشگیری و درمانی بالقوه برای بی اشتهایی عصبی عبارتند از:
- مشاوره با پزشک: پزشکان می توانند به افراد کمک کنند تا از مشکلات خود بیشتر بیاموزند و راهبردهایی برای کنترل آنها پیش بینی کنند.
- داروهای ضد بی اشتهایی عصبی: داروهایی مانند فلوتروکسیدامین، مواد مغذی و مواد شیمیایی می توانند به افراد کمک کنند تا علائم خود را کنترل کنند و بهبودی وزنی یابند.
- تغییر رفتارهای غذایی: افراد می توانند از روش هایی مانند تغییر غذاهایی که به طور معمول مصرف می شود و نیاز به تغییراتی ندارد، برگردند.
- تمرین های تنفسی: تمرین های تنفسی می توانند به افراد کمک کنند تا علائم خود را کنترل کنند و بهبودی وزنی یابند.
- تمرین های تناسب اندام: تمرین های تناسب اندام می توانند به افراد کمک کنند تا علائم خود را کنترل کنند و بهبودی وزنی یابند.
- تمرین های تحریکی: تمرین های تحریکی می توانند به افراد کمک کنند تا علائم خود را کنترل کنند و بهبودی وزنی یابند.
- مشاوره با متخصص ارتباطات: متخصصان ارتباطات می توانند به افراد کمک کنند تا از احساسات خود بیشتر بیاموزند و راهبردهایی برای کنترل آنها پیش بینی کنند.
- پیاده سازی روش های پیشگیری و درمانی: افراد می توانند از روش هایی مانند تمرین ورزشی، تمرین های تنفسی، تمرین های تناسب اندام و تمرین های تحریکی استفاده کنند.
- مشاوره با متخصص ارتباطات: متخصصان ارتباطات می توانند به افراد کمک کنند تا از احساسات خود بیشتر بیاموزند و راهبردهایی برای کنترل آنها پیش بینی کنند.
همچنین، افراد باید به مشاوره با متخصصان دیگری مانند متخصصان پیشگیری از بیماری های عقبه ای، متخصصان پیشگیری از عوارض جانبی داروها و متخصصان پیشگیری از عوارض جانبی روش های پیشگیری و درمانی برای بی اشتهایی عصبی نیز احتیاج دارند. افراد باید به صورت منظم و با توجه به تغییرات در علائم خود عمل کنند و به مشاوره با متخصصان نیاز دارند تا بهترین راهبرد را برای درمان خود پیش بینی کنند.