تکامل حافظه کوتاه مدت از اوایل دوران کودکی

‏حافظه کوتاه مدت به ظرفیت ذخیره و یادآوری موقت اطلاعات تازه به دست آمده در طی فرآیندهای فکری کاری یا آگاهانه اشاره دارد. این در حدود هفت ثانیه عمل می کند و بسته به تفاوت های فردی و بار شناختی تا چند دقیقه طول می کشد. رایج ترین نظریه که نحوه عملکرد حافظه کوتاه مدت را توضیح می دهد شامل سه مرحله است - رمزگذاری، تثبیت و بازیابی.

‏در دوران بارداری انسان، رشد مغز عمدتاً از طریق دو مسیر اصلی رخ می دهد - نوروژنز و میلین. نوروژنز که به عنوان تمایز سلولی نیز شناخته می شود، از تکثیر و تخصصی شدن بعدی سلول های بنیادی عصبی به نورون های کاملاً تشکیل شده ناشی می شود. این فرآیند اندکی پس از لقاح در حدود هفته 18 شروع می شود و در طول هفته های بارداری تا زمان تولد ادامه می یابد و به طور قابل توجهی به گسترش کلی قشر مغز کمک می کند. میلیناسیون، که لایه های محافظی به نام غلاف میلین را در اطراف رشته های عصبی تشکیل می دهد، انتقال سریع تر تکانه های الکتریکی در امتداد آکسون ها را تسهیل می کند. هم نوروژنز و هم میلیناسیون در مراحل اولیه قبل از تولد در مقایسه با مراحل بعدی سریعتر اتفاق می افتد، با نقاط عطفی مانند دستیابی به غرغر کردن در شش ماه پس از زایمان و مغزهایی با اندازه کامل بالغ بین یک تا چهار سالگی مشاهده شده است. علاوه بر این، رشد منطقه ای مغز و تغییرات ساختاری را می توان به تأثیرات محیطی منحصر به فرد مانند شیوه های شیردهی و قرار گرفتن در معرض محرک های حسی خاص نسبت داد. به عنوان مثال، نواحی خاص شنوایی در دوران شیرخوارگی به دلیل تجربیات شنوایی گسترده ارائه شده توسط مادر، سطوح بالاتری از بلوغ را نشان می دهند. علاوه بر این، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد اختلال طیف اوتیسم ممکن است به دلیل نقص در نوروژنز و میلین در دوره های بحرانی رشد کودکی ایجاد شود.

‏رشد مغز انسان مراحل مختلفی را در بر می گیرد که از بدو تولد شروع می شود و تا بزرگسالی ادامه می یابد. در اینجا خلاصه ای از پیشرفت مناطق اصلی در این بازه های زمانی کلیدی آمده است:

‏1. تولد

‏ * مغز نوزاد به سرعت شروع به شکل گیری و رشد می کند

‏ * تشکیل رتیکولر جنینی ایجاد می شود و بخشی از شبکه پیش مغزی می شود

‏ * ورم مخچه رشد می کند و با سایر قسمت های بصل النخاع ادغام می شود و هماهنگی حرکتی را تقویت می کند.

‏2. اوایل شیرخوارگی (تا 6 ماهگی)

‏ * حدود پنج تا هجده ماهگی، به لطف افزایش تراکم ماده خاکستری در مناطقی که مسئول کنترل حرکتی ظریف، فراگیری زبان و تعامل اجتماعی هستند، مهارت های حرکتی شروع به بهبود می کند.

‏ * لوله عصبی بسته می شود و حفره های بدن را به سر، سینه، شکم و لگن جدا می کند. این نشانه آغاز تقسیم بندی است، جایی که ساختارهای تخصصی به طور مستقل توسعه می یابند.

‏3. سه سال اول (ماه 6-18)

‏ * نوزادان شروع به راه رفتن و غلت زدن روی پاهای خود می کنند (به آن مرحله رولاتور می گویند)

‏ * حجم مغز حدود 5 درصد در ماه افزایش می یابد که منجر به بهبود آگاهی فضایی، توانایی های زبانی و تعاملات اجتماعی می شود.

‏ * مفاهیم اولیه خود، دیگران، اشیا، فضا و زمان را با استفاده از ورودی های دیداری، شنیداری و لمسی آغاز می کند.

‏4. سال چهارم تا ششم (سالهای 2-4)

‏ * بلوغ برای دختران فرا می رسد. پسران موهای صورت را رشد می دهند و از نظر جنسی می پذیرند

‏ * شروع یادگیری رسمی رخ می دهد، از جمله خواندن، نوشتن، شمارش، حل مسئله، و ریاضیات

‏ * پیشرفت های قابل توجهی در عملکردهای اجرایی، تنظیم هیجان، توجه و خلاقیت در این دوره مشاهده شد.

‏ * رشد منطقه‌ای مغز ادامه می‌یابد، با نواحی جلویی پاریتال فعالیت قوی‌تری را نشان می‌دهند که مرتبط با وظایفی است که نیاز به برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری پیچیده دارند، در حالی که لوب‌های گیجگاهی در پردازش اطلاعات شنوایی و حسی حرکتی برتری دارند.

‏5. سال هفتم تا دوازدهم (سنین 5 تا 10 سال)

‏ * دانش‌آموزان دبیرستانی به سنین نوجوانی می‌رسند و اغلب هوش سریعی را تجربه می‌کنند، به ویژه در مهارت‌های ریاضی، واژگان و توانایی‌های تفکر انتقادی.

‏ * افسردگی پس از زایمان ممکن است در میان کودکان خردسال ایجاد شود، بنابراین رسیدگی سریع به هر گونه نگرانی در مورد سلامت روان بسیار مهم است.

‏ * بهبود مستمر مهارت های موجود، همراه با افزایش توانایی برای یادگیری موضوعات جدید و سازگاری با محیط های در حال تغییر.

‏ * گروه سنی تاثیرگذار برای پیری سالم، عادات غذایی، شروع سیگار کشیدن و سوء مصرف مواد.

‏6. بزرگسالی (بعد از 10 سالگی)

‏ * حفظ ثبات و افزایش توانمندی های فکری فراتر از دوره نوجوانی

‏ * چالش های مختلف زندگی مانند فرصت های شغلی، پویایی خانواده، روابط شخصی، آمادگی جسمانی، تکنیک های مدیریت استرس و ملاحظات طول عمر را تجربه کنید.

‏ * کاهش بالقوه در برخی از توانایی های شناختی، از جمله از دست دادن حافظه و تاخیر در زمان واکنش، اگر به درستی مدیریت نشود.

‏حافظه کوتاه‌مدت (STM) به ذخیره‌سازی موقت اطلاعات تازه به‌دست‌آمده در حافظه کاری اشاره دارد تا زمانی که بسته به تفاوت‌های فردی پس از دو تا هفت ثانیه استفاده یا فراموش شود. از دوران کودکی تا نوجوانی، عوامل مختلفی بر عملکرد STM تأثیر می‌گذارند:

‏1. نروپلاستیسیته: این فرآیند به اتصالات عصبی در مغز اجازه می دهد تا بر اساس تجربه تقویت یا تضعیف شوند و انعطاف پذیری در هیپوکامپ ایجاد شود - ساختاری ضروری که در رمزگذاری، تثبیت و بازیابی خاطرات اپیزودیک (خاطرات مرتبط با موقعیت های خاص) نقش دارد. ). دوران کودکی به دلیل افزایش هرس سیناپسی و فعالیت مخروط رشد، با افزایش انعطاف پذیری عصبی مشخص می شود، که به افزایش ظرفیت برای یادگیری ارتباطات جدید کمک می کند.

‏2. پاسخ به استرس: استرس مزمن می تواند با تغییر اتصال عصبی، سرکوب تقویت سیناپسی و افزایش بیان انتقال دهنده های عصبی مانند گلوتامات و GABA بر عملکرد STM تأثیر منفی بگذارد. این تغییرات منجر به مشکل در یادآوری خاطرات پریشان می شود در حالی که به طور بالقوه تشخیص سریع خاطرات آشنا را در شرایط استرس زا تسهیل می کند.

‏3. ساختار مغز: اندازه و یکپارچگی نواحی مختلف مغز با ظرفیت STM ارتباط تنگاتنگی دارد. مطالعات تشریحی نشان داده است که هیپوکامپ نقش مرکزی را در STM ایفا می کند زیرا CA1، CA3 پشتی و قشر آنتورینال (EC) را در خود جای داده است که در مجموع به عنوان "سیستم ردیابی حافظه" شناخته می شود. آسیب یا اختلال در این مناطق می تواند منجر به مشکلات در به خاطر سپردن حقایق ساده، کلمات یا رویدادهای اخیر شود.

‏4. تغییرات مرتبط با سن : با نزدیک شدن افراد به بزرگسالی، معمولاً در مقایسه با همسالان جوان تر، پیشرفت آهسته تری در STM نشان می دهند. با این حال، بزرگسالان مسن تر در مقایسه با کودکانی که وارد دوران نوجوانی خود می شوند، هنوز پیشرفت هایی را نشان می دهند. کاهش وابسته به سن در STM می‌تواند شامل عواملی مانند کاهش بازده سیناپسی، کاهش پشتیبانی سلول‌های گلیال و کاهش قدرت سیگنال عصبی باشد که همگی در فرآیندهای بازیابی کندتر نقش دارند.

‏5. نرخ یادگیری: سرعت یادگیری سریعتر می تواند نگهداری بهتر اطلاعات در STM را تسهیل کند، زیرا مطالب جدید قبل از از دست رفتن کارآمدتر پردازش می شوند. توجه بیشتر به جزئیات و انگیزه منجر به ارتقای نتایج یادگیری سریعتر می شود، بنابراین عملکرد کلی STM را بهبود می بخشد.

‏6. توانایی های شناختی : توانایی های شناختی عمومی، از جمله دامنه توجه، حافظه کاری، عملکرد اجرایی، و سرعت پردازش نیز به طور قابل توجهی به حفظ STM دقیق در طول دوران کودکی کمک می کند. استراتژی هایی مانند خرد کردن اطلاعات، شکستن مشکلات، و تمرین رفتارهای هدفمند می تواند به بهینه سازی عملکرد STM کمک کند.

‏7. محیط اجتماعی: مشارکت اجتماعی، روابط مثبت با همسالان و ارتباطات بین فردی نقش مهمی در حمایت از STM دارند. کودکانی که به طور منظم با همسالانی که علایق و ارزش‌های مشابهی دارند در تعامل هستند، ممکن است از ظرفیت‌های حافظه برتر در مقایسه با آنهایی که در محیط‌های کمتر ساختاریافته زندگی می‌کنند بهره‌مند شوند.

‏8. مصرف رژیم: برخی مواد مغذی مانند ویتامین D، اسیدهای چرب امگا 3 و منیزیم، نشان داده شده است که متابولیسم مغز را تعدیل می کنند و از استرس اکسیداتیو محافظت می کنند، که ممکن است به طور غیرمستقیم بر STM از طریق در دسترس بودن انرژی بیشتر برای نگهداری تأثیر بگذارد. و فرآیندهای تجمیع برعکس، سوء تغذیه، کمبود خواب، کیفیت پایین رژیم غذایی و مصرف بیش از حد کافئین می تواند بر عملکرد شناختی از جمله STM تأثیر منفی بگذارد.

‏9. بهزیستی عاطفی: به نظر می رسد احساسات مثبتی مانند شادی، آرامش و خوش بینی با کاهش اضطراب، ترویج ترشح دوپامین، و تقویت مدار پاداش عصبی مسئول تقویت حافظه، STM را تقویت می کنند. برعکس، احساسات منفی مانند غم و اندوه، ناامیدی یا ترس می‌توانند علائم اختلالات افسردگی را تشدید کنند و در نتیجه STM ضعیف‌تر و بی‌ثباتی عاطفی ایجاد کنند.

‏به طور خلاصه، عوامل متعددی با هم کار می کنند تا حافظه کوتاه مدت را در طول عمر شکل دهند. افرادی که مراقبت بهینه را دریافت می کنند، در محیط های آموزشی مناسب شرکت می کنند، در فعالیت های متنوع شرکت می کنند، رژیم غذایی متعادلی را حفظ می کنند، و نگرش های انعطاف پذیری نسبت به استرس و چالش ایجاد می کنند، احتمالاً از قابلیت های STM افزایش یافته در طول دوران کودکی لذت خواهند برد. شناسایی محدودیت‌های بالقوه و مشورت با متخصصان متخصص در روان‌شناسی، آموزش و علوم اعصاب بالینی برای کشف استراتژی‌هایی که می‌توانند به توسعه و حفظ عملکرد STM با کیفیت بالا کمک کنند .

‏از بدو تولد تا تقریباً سه سالگی، مغز کودکان به سرعت به رشد خود ادامه می‌دهد که منجر به پیشرفت‌های قابل توجهی در عملکرد حافظه کوتاه‌مدت (STM) می‌شود. در اینجا چند مرحله کلیدی در طول این دوره شکل گیری وجود دارد که در آن نوزادان و کودکان خردسال توانایی های پیشرفته ای را برای رمزگذاری، بازیابی و دستکاری اطلاعات در حافظه فعال نشان می دهند:

‏1. رشد عصبی : نوزادانی که در حدود هفته 30 بارداری به دنیا می آیند، شروع به تجربه محرک های حسی می کنند که با نشانه های شنیداری شروع می شود و به تدریج به سمت سیگنال های بصری حرکت می کند. به موازات آن، مغز آنها تحت میلیناسیون قرار می گیرد - تشکیل لایه های عایق محافظ اطراف رشته های عصبی - که منجر به بهبود مسیرهای عصبی می شود که قادر به حمل الگوهای پیچیده تکانه های الکتریکی (پتانسیل های عمل) هستند. در 12 ماهگی، حواس نوزادان به طور فزاینده ای پاسخگو می شود و به آنها اجازه می دهد صداها، بافت ها، رنگ ها، شکل ها و حرکات را درک کنند.

‏2. پردازش شنوایی: در ابتدا، مراکز شنوایی نوزادان به جای تمایز بین مناظر، صداها و مزه های متمایز، بر تشخیص صداهای آشنای محیطی تمرکز دارند. بهبود تدریجی در طول زمان اتفاق می افتد زیرا کودکان یاد می گیرند که اجزای منحصر به فرد را در محرک های شنوایی شناسایی کنند و آنها را قادر می سازد صداها را در گروه های معنی دار طبقه بندی و دسته بندی کنند. در سن یک سالگی، اکثر نوزادان دارای آگاهی واج شناختی اولیه هستند، به این معنی که آنها صداهای ابتدایی گفتار را درک می کنند، اگرچه درک زبان در این مرحله محدود باقی می ماند.

‏3. حرکات چشم: در طول پنجره حساس قبل از فراگیری زبان، در حدود شش ماه پس از زندگی، کودکان مهارت های حرکت چشمی قابل توجهی از خود نشان می دهند، به ویژه مهارت هایی که برای دستیابی به اشیاء خارج از صفحه نمایش یا تعامل با شرکای اجتماعی لازم است. نوزادان از حرکات ارادی و اقدامات بازتابی خودکار برای ردیابی و تثبیت محرک های بینایی هدف استفاده می کنند. بعداً، آنها شروع به استفاده از جهت گیری فضایی – آگاهی از موقعیت خود نسبت به سایر عناصر در فضا – برای جهت دهی به محیط اطراف خود می کنند.

‏4. تحریک یادگیری زودهنگام: برای تسهیل یادگیری موثر در دوره های حساس، والدین، اعضای خانواده، مربیان و مراقبان باید تجارب منسجم و ساختار یافته ای را ارائه دهند که به طور خاص برای تشویق گسترش واژگان، شناسایی اشیاء، تشخیص الگو، مشکلات طراحی شده است. حل کردن و تقلید قرار گرفتن زودهنگام با کارهای تکراری هماهنگی دست و چشم، صفحات لمسی، کتاب ها، پازل ها و بازی های تعاملی می تواند به رشد مهارت های حرکتی حیاتی مرتبط با دستکاری ظریف و استدلال فضایی کمک کند.

‏5. ظرفیت حافظه کاری : اگرچه هنوز به طور کامل رشد نکرده است، کودکان بسیار کوچک (حدود چهار تا پنج ماهگی) نشانه هایی از توانایی حافظه فعال دارند. آنها اغلب بر موارد خاصی که در یک ناحیه محدود از توجه ارائه می شوند تمرکز می کنند و نشان می دهد که می توانند چندین قطعه اطلاعات را به طور همزمان بدون از دست دادن مسیر نگهداری کنند. تحقیقات نشان داده است که نوزادان در سن هجده ماهگی می توانند به طور موقت نمایش نمادین اشیاء را حفظ کنند و حتی عملیات ساده ای را روی اعداد انتزاعی انجام دهند.

‏6. بسط شبکه معنایی: با افزایش بلوغ، کودکان شروع به تشکیل شبکه های انجمنی می کنند که شامل مفاهیم، روابط و پیوندهای علّی بین اشیاء و رویدادهای مختلف در محیط خود می شود. در حدود نه ماهگی، نوزادان به درک معانی معنایی پشت جملات ساده، کاوش در اشیا و مشاهده رفتار آنها علاقه نشان می دهند. به عنوان مثال، آنها ممکن است متوجه شوند که برخی از مواد غذایی باعث ایجاد احساسات متفاوت می شوند یا در صورت درخواست، توصیفات کلامی خاصی را برمی انگیزند.

‏7. تقسیم بندی واجی: از حدود ده ماهگی، نوزادان توانایی های اصلی تقسیم بندی واجی را نشان می دهند، به عنوان مثال، توانایی جداسازی واج های منفرد در دنباله های کلمات گفتاری را نشان می دهند. والدین اکنون می توانند با آموزش دادن به آنها برای تکرار صداهای مصوت ایزوله، خوشه ها یا کلمات کامل با صدای بلند، نقاط عطف کودکان را راهنمایی کنند، و به آنها کمک می کند کنترل مفصلی را تمرین کنند و در تلفظ جملات آشنا اعتماد به نفس پیدا کنند.

‏8. آغاز اکتساب زبان: همزمان، پایه عصبی زبان شروع به شکل گیری می کند. اسکن‌های مغزی نشان می‌دهند که نوزادان در حال حاضر به کلمات آشنا نسبت به کلمات جدید واکنش متفاوتی نشان می‌دهند، که نشان می‌دهد دسته‌های واژگانی مقدماتی قبل از یادگیری واقعی زبان وجود دارد. جالب توجه است، به نظر می رسد شواهدی وجود دارد که از این ایده حمایت می کند که نوزادان ممکن است بتوانند جملات مزخرف منسجمی تولید کنند و از نمادهای ابتدایی برای برقراری ارتباط نیازها و خواسته های خود استفاده کنند.

‏9. مهارتهای تعامل اجتماعی: در طول سال اول زندگی، تعامل با اجازه دادن به کودکان برای مشاهده دیگران، گوش دادن فعال و شرکت در مکالمات نوبتی، نقش اساسی در شکل دادن به رشد زبان ایفا می کند. قرار گرفتن در معرض تعاملات والدین و کودک، تعامل انسان و انسان، و تعامل با اسباب‌بازی‌ها و اشیاء، نوجوانان را قادر می‌سازد تا قواعد زبانی را به دست آورند، افکار خود را بیان کنند، سؤال بپرسند و رابطه برقرار کنند.

‏10. تشکیل مفهوم و درک : با شروع تقریباً یازده ماهگی، کودکان شروع به کاوش عمیق تر در استدلال منطقی و تفکر مفهومی می کنند و پایگاه دانش خود را فراتر از اشیاء و ویژگی های مشخص گسترش می دهند. آنها مضامین مشترک، تعمیم ها و قیاس ها را در میان سناریوهای آشنا تشخیص می دهند.

‏تقویت حافظه کوتاه مدت برای بهبود عملکرد کلی شناختی، از جمله یادآوری اطلاعات تازه به دست آمده و سرعت پردازش ضروری است. در اینجا چندین استراتژی وجود دارد که می توانید برای تقویت حافظه کوتاه مدت در برنامه روزانه خود بگنجانید:

‏1. ایجاد اثر فاصله: این تکنیک شامل ارائه مطالب جدید در جلسات جداگانه به جای تلاش برای به خاطر سپردن آن ها به یکباره است. به نظر می رسد مغز زمانی که در طول روز در معرض ورودی های مختلف قرار می گیرد، اطلاعات را با کارایی بیشتری پردازش می کند. تمرین استراحت و فاصله بین جلسات مطالعه با مرور منظم مطالب قبلاً پوشش داده شده به تثبیت محتوای آموخته شده و بهبود حفظ طولانی مدت کمک می کند.

‏2. از Mnemonics استفاده کنید: تکنیک های Mnemotechnique ها، مانند کلمات اختصاری، کلمات مرتبط، و روش های تداعی، با ایجاد ارتباط بین ایده های نامرتبط، به رمزگذاری موثرتر اطلاعات در حافظه بلند مدت کمک می کنند. استفاده از دستگاه های یادگاری می تواند به طور قابل توجهی شانس شما را برای به خاطر سپردن لیست ها، حقایق و رویه ها افزایش دهد. خلاق باشید و با تکنیک های مختلف آزمایش کنید تا زمانی که بهترین کار را برای شما پیدا کنید!

‏3. درگیر حواس چندگانه: ترکیب ورودی های شنیداری، بینایی، حرکتی، بویایی و احساسی به ایجاد ارتباط قوی تر با خاطرات ذخیره شده کمک می کند. درگیر کردن بدن از طریق فعالیت‌های فیزیکی مانند رقص، یوگا یا نواختن موسیقی در حین گوش دادن به آهنگ‌های آرامش‌بخش می‌تواند تمرکز را افزایش داده و وضوح ذهنی را ارتقا دهد. خواندن داستان ها یا تصور تصاویر واضح مرتبط با جزئیات مهم نیز می تواند از رمزگذاری حافظه پشتیبانی کند.

‏4. بهبود کیفیت خواب: کمبود خواب کافی به شدت عملکرد حافظه کوتاه مدت را مختل می کند. یک برنامه منظم قبل از خواب ایجاد کنید، از کافئین و نیکوتین نزدیک به زمان خواب اجتناب کنید و محیطی تاریک و آرام را تضمین کنید که بتوانید قبل از خواب در آن آرام شوید. استراحت شب خوب به نورون ها اجازه می دهد تا خاطرات جدید را تثبیت کنند، به همین دلیل است که حفظ بهداشت خواب بهینه در طول سال های شکل گیری ضروری است.

‏5. دو تکلیف را تمرین کنید: با تمرکز متناوب بین تمرکز صرف بر روی یک کار و جابجایی بین دو یا چند کار همزمان، انجام چند کار را تشویق کنید. این رویکرد انعطاف‌پذیری ذهنی را افزایش می‌دهد و احتمال خستگی را کاهش می‌دهد که بر عملکرد حافظه تأثیر منفی می‌گذارد. با موضوعات و چالش های مختلف آزمایش کنید تا ذهن خود را شاداب و هوشیار نگه دارید.

‏6. اطلاعات تجزیه : سعی کنید مقادیر زیادی از داده ها را به قطعات کوچکتر قابل مدیریت تقسیم کنید. به جای تلاش برای به خاطر سپردن همه چیز درباره یک فصل رمان، به طور جداگانه نکات کلیدی داستان، نمایه های شخصیت ها و تکه های گفتگو را مرور کنید. تجزیه اطلاعات به بخش‌های قابل هضم، ادغام اطلاعات جدید در طرحواره‌های موجود را آسان‌تر می‌کند و از یادآوری بهتر در آینده پشتیبانی می‌کند.

‏7. افزایش ورودی بصری: تصاویر به عنوان ابزار قدرتمندی برای افزایش حفظ حافظه عمل می کنند، زیرا سیستم بصری ما در مقایسه با متن به تنهایی، تصاویر را بسیار سریعتر و دقیق تر پردازش می کند. تصاویر، نمودارها، نمودارها، عکس‌ها و کارتون‌ها می‌توانند مفاهیم پیچیده را در دسترس‌تر و آسان‌تر درک کنند. فلش کارت هایی با تصاویر جفت شده با اطلاعات مرتبط ایجاد کنید تا این ارتباط ها را در حافظه بلند مدت تقویت کنید.

‏8. استفاده از تکرار: اطلاعات را چندین بار تکرار کنید تا حضور آن در حافظه کاری ثابت شود. دوچرخه سواری سریع از طریق مجموعه ای از حقایق، اصطلاحات یا عبارات، ارتباطات عصبی را تقویت می کند و بازیابی را کارآمدتر می کند. برای تقویت خاطرات در طول زمان، از نرم افزارهای تکرار فاصله، فلش کارت ها یا آزمون های دوره ای خود استفاده کنید.

‏9. انگیزه را بگنجانید: نگرش مثبت نسبت به یادگیری و تقویت حافظه را پرورش دهید. اهداف واقع بینانه تعیین کنید، پروژه های بزرگتر را به مراحل قابل مدیریت تقسیم کنید و پیشرفت در این مسیر را جشن بگیرید. حفظ اشتیاق انگیزه را تقویت می کند، سطح استرس را کاهش می دهد و در نهایت سلامت شناختی کلی را تقویت می کند.

‏10. توسعه ذهن آگاهی: به لحظه حال بدون قضاوت توجه کنید، توجه متمرکز را به کارها تشویق کنید و حالت آرامش درونی را ارتقا دهید. تکنیک‌هایی مانند مدیتیشن، تمرین‌های تنفس عمیق و آرام‌سازی پیشرونده عضلانی می‌توانند به پرورش شفافیت ذهنی و کاهش حواس‌پرتی کمک کنند و منجر به بهبود ظرفیت حافظه کوتاه‌مدت شوند.

‏با اجرای مداوم این استراتژی‌ها، افراد می‌توانند ظرفیت‌های حافظه خود را بهینه کنند و خواسته‌های آموزش مدرن و زندگی روزمره را بهتر بررسی کنند. به یاد داشته باشید که هر کس با سرعت خودش یاد می گیرد و بر اساس ترجیحات شخصی و سطوح مهارت، آماده تنظیمات باشید. بازخورد منظم معلمان، دوستان و راهنمایی های حرفه ای می تواند بیشتر به بهبود مداوم در عملکرد حافظه کوتاه مدت کمک کند.