غذا در فرهنگ ها و جامعه های مختلف

‏فرهنگ غذایی به شیوه ها، سنت ها و باورهای مشترک مرتبط با انواع مختلف غذاهای در سراسر جهان اشاره دارد. فرهنگ های غذایی اغلب در طول زمان و با تکامل جوامع توسعه می یابند که منعکس کننده ارزش ها، تاریخ، جغرافیا و عوامل محیطی آنهاست. برخی از جنبه های رایج شامل مواد تشکیل دهنده، تکنیک های آشپزی، رویدادهای آشپزی و عادات غذایی است. به عنوان مثال، فرهنگ غذایی ژاپنی بر تعادل (واشوکو)، با استفاده از مواد تازه فصلی مانند برنج، ماهی، سویا، جلبک دریایی و سبزیجات متمرکز است. در حالی که فرهنگ غذایی مکزیکی بر محصولات لبنی، ادویه جات ترشی جات و انواع فلفل چیلی تاکید دارد.

‏آسیای شرقی خانه فرهنگ های متعددی بوده است که به سنت های متمایز آشپزی در مناطق مختلف کمک کرده اند. در اینجا جنبه های کلیدی فرهنگ غذایی آسیای شرقی آورده شده است:

‏1. چین - ترکیبات خیره کننده: اغلب با نام های مختلف بسته به مکان (به عنوان مثال، شمال چین، جنوب چین) شناخته می شود، غذاهای چینی ترکیبی منحصر به فرد از ادویه ها، گوشت ها، سبزیجات و سوپ ها را ارائه می دهد. برنج سنگ بنای بسیاری از غذاها را تشکیل می دهد که ممکن است با دسرهای شیرین، کوفته های خوش طعم به نام کانجی یا دیم سام یا حتی تنقلات تخمیر شده مانند یوتیائو همراه باشد. نمونه هایی از غذاهای کلاسیک چینی عبارتند از Mapo doufu، پیراشکی جیانگ سو، خوک کباب Xiangguoyu، و سوپ سر ماهی شکر سیاه یوننان.

‏2. ژاپن - تعادل سادگی: آشپزی ژاپنی به دلیل رویکرد مینیمال خود در آشپزی شهرت دارد و هماهنگی بین ترکیب طعم، تمیزی و مواد تازه را در اولویت قرار می دهد. برنج سفید به دلیل محتوای بالای چاودار غالب است و با سبزیجات ساده مانند جلبک دریایی، خیار، تربچه ترشی یا ناتو، همراه با منابع پروتئینی مانند ماهی کبابی یا توفو همراه است. غذاهای معمولی ممکن است شامل اوکونومیاکی (پنکیک خوش طعم پر شده با مواد پر شده) یا یودوفو (توفو سرخ شده) باشد.

‏3. کره - طعم‌های فراوان: غذاهای کره‌ای که به‌خاطر مناظر و گروه‌های قومی متنوعش شناخته می‌شود، بیش از 7000 نوع را در بر می‌گیرد که نشان‌دهنده مشارکت فرهنگی منحصربه‌فرد هر منطقه است. برخی از مواد اصلی رایج عبارتند از کیمچی (کلم تخمیر شده)، عناب، خرمالو و قارچ. کلاسیک ها عبارتند از bibimbap (مخلوط برنج با سبزیجات مخلوط شده دور یک املت تخم مرغ)، بانچان (غذاهای جانبی برنج)، tteokbokki (کیک برنج بخارپز شده با مواد مختلف سرو می شود) و jjajangmyeon (سوپ نودل تند تهیه شده از ریشه بولگالو).

‏4. ویتنام - بهشت رنگی: غذاهای ویتنامی عناصری از کشورهای همسایه هند و آسیای جنوب شرقی را ترکیب می کند که منجر به ایجاد یک پالت رنگی پر جنب و جوش و ترکیبات طعمی جسورانه می شود. اساساً به برنج مروارید تاپیوکا و رشته فرنگی ورمیشلی متکی است و انواع غذاهای خوش طعم و شیرین را ایجاد می کند که از ریشه ها، حبوبات و میوه های بومی منطقه استفاده می کند. اقلام محبوب عبارتند از pho ga (نودل آبگوشت گاو)، mi quang (سوپ رشته فرنگی)، bun cha (رولت کاغذ برنج با گوشت خوک چرخ شده، جوانه لوبیا، هویج و کرفس)، و xoi da (کیک برنج چسبنده ساخته شده از برنج چسبناک).

‏5. مغولستان - غذای دلچسب: اگرچه غذاهای مغول در شرق آسیا واقع نشده است، اما از نظر روش های تهیه و عادات غذایی، غذاهای مغول با سایر مردم عشایر شباهت دارد. غلات مرکزی هستند که عمدتاً از بووز (فرنی ارزن) و فرنی جو تشکیل شده است. گوشت و شکار اجزای مهمی هستند، اگرچه به دلیل منابع محدود، نسبت به آسیای مرکزی شیوع کمتری دارند. برخی از غذاهای معمولی عبارتند از خمیر (آبجو برنج وحشی شیرین)، کزوک (خورش بره چرخ کرده) و اولزین (بره روگان جاش، آرام پخته شده در بنجار).

‏خاورمیانه دارای میراث غنی آشپزی است که با طعم ها، عطرها و تکنیک های متنوع در فرهنگ های مختلف مشخص می شود. این بخش بینش هایی را در مورد چندین فرهنگ غذایی برجسته موجود در منطقه ارائه می دهد:

‏1. جهان عرب: چشم انداز آشپزی شمال آفریقا و کشورهای خلیج فارس ترکیبی از تأثیرات ریشه های مصر باستان، بین النهرین، ایران و بیزانس را به نمایش می گذارد. ترکیبات رایج شامل عدس، نخود، پاستا، برنج، آجیل، دانه‌ها و ادویه‌هایی مانند زردچوبه، دارچین، زعفران و فلفل دلمه‌ای است.

‏ - غذاهای سوری و لبنانی: غذاها اغلب شامل گوشت بره ساییده شده معروف به "ماراک"، گوشت ترشی شده در آب نمک و گیاهان معطر مانند نعناع، جعفری و آویشن هستند. پیش غذاهایی مانند هوموس، تبوله (سالاد اسفناج) و لابلایی با گوجه فرنگی به عنوان نقطه شروع خدمت می کنند. خوراکی ها می توانند شامل تاگین، کیبه (بره چرخ کرده پخته شده در آب گوجه فرنگی) و غذاهای برنج کوسکوس مانند شاورما، فلافل یا برگ انگور پر شده با پنیر و لوبیا فاوا باشد.

‏ - غذاهای ترکی: شهرت ترکیه برای برتری در غذاهای بین المللی فراتر از غذاهای سنتی است. فست فودهای زنجیره ای مدرن در حال حاضر طیف گسترده ای از تخصص های جهانی را ارائه می دهند. مواد اصلی شامل گوجه فرنگی، فلفل، ماست، خیار، پیاز و گندم است. کلاسیک های آشنا شامل دونر کباب (ساندویچ گوشت کبابی)، کپچک (سیخ مرغ دودی)، lahmacun (نان تخت پر از اسفناج و ماست) و poşet (شیرینی با رویه باز) است.

‏2. فرهنگ غذایی اسرائیل: غذاهای اسرائیلی که به دلیل ترکیب منحصر به فرد خود از تأثیرات مدیترانه ای، سفاردیایی و شرقی شناخته شده است، شامل طیف وسیعی از فینگر فودها، پیش غذاها، غذاهای اصلی و دسرها است. مواد اصلی اصلی توپ ماتزو، نان چلو و لاتکس (پنکیک سیب زمینی) است. محصولات محلی مانند سیب، پرتقال، توت فرنگی، انجیر، زردآلو، خرما و روغن زیتون به میزان قابل توجهی به طعم و مزه کمک می کنند.

‏ - نوشیدنی ها: چای هایی از جمله چای سبز، سیاه، سفید، یاسمن و بابونه جزء جدایی ناپذیر زندگی روزمره هستند. گزینه های غیر الکلی مانند لیموناد، هندوانه، خربزه عسلک، و اسموتی های میوه نیز از محبوبیت برخوردار هستند. شراب معمولاً مصرف می شود، اما در خارج از مناطق خاصی که در ابتدا در آنجا تولید شده است، کمتر شناخته شده است.

‏3. غذاهای شامی: غذاهای شامی که مناطقی از جمله اردن، اسرائیل، سوریه، لبنان، فلسطین، عراق و برخی از بخش‌های مصر را پوشش می‌دهند، دارای طعم‌ها و مواد اولیه متمایز برگرفته از تاریخ مذهبی مشترک هستند. ترکیبات رایج عبارتند از روغن زیتون، سیر، پیاز، لیمو، سرکه، پاپریکا، نمک و گیاهان.

‏ - مرغ تیکا ماسالا: این غذا به قرن ها قبل برمی گردد، این غذا از سربازان هندی بریتانیایی مستقر در هند در اوایل قرن بیستم سرچشمه می گیرد. امروزه، انواع جوجه‌های بدون استخوان و بدون پوست که در سس کاری مبتنی بر گوجه‌فرنگی با پودر زعفران، میخک، هل و جوز هندی جوشانده می‌شوند، یکی از محبوب‌ترین موارد مورد علاقه در سراسر جهان است.

‏اروپا مجموعه‌ای از سنت‌های آشپزی خارق‌العاده‌ای را در بر می‌گیرد که از نسل‌ها به نسل‌ها منتقل شده‌اند و در نتیجه چشم‌اندازهای متنوعی از غذا به وجود می‌آیند. این پاسخ جنبه‌های کلیدی فرهنگ غذایی اروپا را برجسته می‌کند، که عمدتاً بر کشورهای عمده قاره‌ای و کمک‌های منحصر به فرد آن‌ها تمرکز دارد.

‏1. اسکاندیناوی: دانمارک، نروژ و سوئد میراث آشپزی مشابهی دارند که ریشه در الگوهای اکتشاف، تجارت و مهاجرت اسکاندیناوی دارد که قدمت هزاران سال قبل دارد. دستور العمل های این کشورها منعکس کننده منابع گیاهی بومی، برداشت غذاهای دریایی، و مناظر با جنگل ها، دریاچه ها، رودخانه ها، کوه ها و یخچال های طبیعی است.

‏ - غذاهای گوشتی: غذاهای فنلاندی، به ویژه در لاپلند، از دیرباز بر گوشت شکار تاکید داشته است، در حالی که آشپزی دانمارکی با الهام از آمیش، پروتئین های بدون چربی مانند ماهی، گوشت خوک و تخم مرغ را ترجیح می دهد. غذاهای سوئدی شامل غذاهای مقوی ساخته شده از گوشت های ریز چرخ شده است که روی برود (رول سوئدی) یا نان چاودار سرو می شود.

‏2. فرانسه: آشپزی فرانسوی که در سطح جهانی به خاطر غذاهای نمادینی مانند کروسان، اسکارگو، ماکارونی و پنیر، سوفله و راتاتوی شناخته شده است، بیشتر جذابیت خود را مدیون ترکیب مواد ساده و در عین حال پیچیده آن است - سبزیجات، میوه ها، غلات، حبوبات و گوشت. .

‏ - Paella: این غذای برنج اسپانیایی که از والنسیا، اسپانیا سرچشمه می گیرد، عناصری از غذاهای رومی، موری، اسلامی و اندلسی را از اواسط قرن 14 ترکیب می کند. پائلا که به طور کلاسیک با زعفران، سیر، فلفل قرمز، پیاز، کرفس، آب خرگوش یا مرغ، نخود سرخ شده، صدف، صدف و میگو تهیه می شود، به سرعت به یکی از محبوب ترین غذاهای فرانسه تبدیل شد.

‏3. ایتالیا: از پیتزا گرفته تا لازانیا، پاستا ای فاجیولی، تیرامیسو، ریزوتو آل پستو، و ژلاتو آلا کرما، غذاهای ایتالیایی به دلیل سادگی، تعادل بین شیرینی و لذیذ، و استفاده از مواد تازه و محلی قابل توجه است.

‏ - Carbonara: کاربونارا توسط سرآشپز آلدو زیلی در سال 1895 ساخته شد و کاربونارا ترکیبی از گوانسیاله (پانستای پخته شده)، تخم مرغ، پنیر پارمزان و تخم مرغ های آب پز سفت با پاستا پنه است. این غذا مظهر اشتیاق ایتالیایی به مواد اولیه با کیفیت و روش های آماده سازی است.

‏4. آلمان: فراتر از غذاهای سنتی معروف آلمانی مانند براتورست، شنیتزل، کایزرشمارن، روستبرات وورست، و بیف ولینگتون، سایر غذاهای برجسته عبارتند از Weizenbier (آبجو گندم آلمانی)، Hofbräuhaus (آبجوسازی های سنتی که انواع آبجو، غذا و موسیقی محلی را ارائه می دهند). و کلم ترش (کلم ترشی).

‏ - Currywurst: اغلب به عنوان "پادشاه کاری" شناخته می شود، این غذای همه کاره از فرانکفورت آم ماین تهیه می شود، که ترکیبی از کوفته های سیب زمینی پیچیده شده در اطراف چربی گوشت خوک، پوشانده شده در آرد سوخاری، سپس سرخ شده تا زمانی که ترد شود قبل از غوطه ور شدن در ترکیبی از ترشی سبزیجات و ادویه جات ترشی جات

‏5. انگلستان و ایرلند: غذاهای انگلیسی به دلیل تمرکز بر دلچسب بودن، دستور العمل های خانگی و ارتباطات قوی خانوادگی مشهور است. غذاهای ایرلندی بسیاری از غذاهای سنتی را با غذاهای اسکاتلندی به اشتراک می گذارند، از جمله پای چوپان، هش گوشت گاو ذرت، و خورش های ایرلندی مانند سوپ دام و پتج.

‏ - ماهی و چیپس: به عنوان غذای ملی بریتانیا، این کلاسیک فیله ماهی خام را با نمک، سرکه مالت و فلفل طعم‌دار می‌کند، سپس سرخ می‌کند تا قهوه‌ای طلایی شود و در کنار پیاز سرخ‌شده تازه و چیپس سیب‌زمینی سرو می‌شود.

‏در آفریقا، فرهنگ غذایی به طور قابل توجهی در مناطق مختلف به دلیل آب و هوای منحصر به فرد، تأثیرات تاریخی و شیوه های فرهنگی متفاوت است. به عنوان مثال، غذاهای به سبک غربی از طریق شبکه های تجاری یا استعمار معرفی شده اند، در حالی که مواد محلی به غذاهای سنتی کمک می کنند.

‏1. غذاهای ماسایی - در منطقه ریفت دره کنیا، مردم ماسایی از محصولات لبنی مانند پنیر، کره و ماست به عنوان غذای اصلی در کنار غلاتی مانند جو، ارزن، سورگوم و گندم لذت می برند. غذاهای رایج عبارتند از ماتوک (موز سبز)، اوگالی (فرنی برنج با مواد افزودنی مختلف)، کیکایاما مرغ و انبه با سیمسیم (یک شیرینی شیرین).

‏2. غذاهای سواحیلی - فرهنگ سواحیلی که شرق و جنوب آفریقا را در بر می گیرد، به شدت بر غذاهای بین المللی تأثیر گذاشته است، به ویژه در مناطقی که تاجران عرب در آنجا ساکن شده و جوامع خود را تأسیس کردند. غذاها اغلب دارای ادویه هایی مانند گارام ماسالا، زردچوبه، پاپریکا، پودر کاری و دانه های گشنیز هستند. به عنوان مثال می توان به برنج، شیرینی و سوپ سبزیجات مانند سوپ زردچوبه اشاره کرد.

‏3. غذاهای نیجریه - با بیش از دو هزار گروه قومی و 9 زبان اصلی صحبت می شود، نیجریه دارای سنت های غنی آشپزی از منطقه ساحل تا ایالت های ساحلی است. خورش‌هایی که عمدتاً از گوشت و سبزیجاتی مانند بامیه، بادمجان و سیب‌زمینی تهیه می‌شوند، همراه با وعده‌های غذایی معمولی مانند برنج و سیب زمینی کوبیده می‌شوند. غذاهای ماهی نیز نقش بسزایی دارند، از جمله گربه ماهی، تیلاپیا و مارماهی.

‏4. غذاهای اتیوپیایی - این کشور آفریقایی که به خاطر ماهی معروف جیفیلته اش معروف است، عمدتاً از غلات، حبوبات، میوه ها و گیاهان تشکیل شده است. نوشیدنی هایی مانند قهوه، چای، آبجو و شراب مکمل غذاهای اصلی هستند. غذاهای محلی از نان های مسطح اینجرا پر از گوشت و سبزیجات کبابی گرفته تا روگان جاش بره بسته بندی شده با عسل و شیرینی هایی با ادویه عسل به نام کبله.

‏5. فرهنگ یوروبا - غذاهای یوروبا تحت سلطه شهرهای لاگوس و اویو در نیجریه، ترکیبی از تأثیرات اروپایی و آفریقایی را به نمایش می گذارند. این شامل غذاهای خوش طعمی است که از ماهی، مرغ، گوشت خوک، بز، گوسفند و سس های خرگوش مانند اوگبونو، اومیولا و آلباسو تهیه می شود. گزینه های گیاهی مانند برگ درخت چنار پر شده با جوز هندی و تخم مرغ سرخ شده که در سطح جهانی رایج شده است نیز یافت می شود.

‏در مورد مثال‌های خاص در مورد اینکه چگونه این فرهنگ‌های غذایی امروزه به تکامل خود ادامه می‌دهند، محبوبیت فزاینده رستوران‌های تلفیقی را در نظر بگیرید که طعم‌های مدیترانه‌ای را با الهام از غذاهای ساحلی خلیج فارس در کنار مواد محلی ارائه می‌دهند. علاوه بر این، بسیاری از کشورهای آفریقایی تنوع غذایی را با ترویج وعده‌های غذایی سالم و گیاهی برای تقویت سلامت و تندرستی شهروندان خود در اولویت قرار می‌دهند.

‏آمریکا دارای ملیله‌ای غنی از سنت‌های آشپزی در مناطق مختلف است که هر کدام طعم‌ها، بافت‌ها و تکنیک‌های متمایزی را به همراه دارند که غذاهای آمریکایی را شکل می‌دهند. در اینجا برخی از جنبه های قابل توجه فرهنگ غذایی مستقر در ایالات متحده آورده شده است:

‏1. نیوانگلند/منطقه آتلانتیک میانی:

‏ - چاودر صدف: به طور سنتی از صدف، سیب زمینی، پیاز، هویج، کرفس، برگ بو، کره، و گاهی اوقات دسر ژلاتینی تشکیل شده است و در میان مهاجران هلندی که با بومیان آمریکایی ساکن در نزدیکی لانگ آیلند ساند، صدف می‌کردند، سرچشمه می‌گرفت. امروزه، این یک غذای اصلی است که در سراسر این مناطق از آن لذت می برند.

‏

‏ - فرهنگ قهوه خانه: با الهام از قهوه خانه هایی که در روزهای اولیه استعمار تأسیس شده بودند، این مؤسسات بعداً به مراکز تعامل اجتماعی تبدیل شدند که در آن مردم برای بحث در مورد سیاست، ادبیات، اخبار و ایده های بحث جمع می شدند. امروزه، آنها همچنان به عنوان مراکز مهم مکالمه و تجربیات مشترک خدمت می کنند و اغلب روح مشارکت جامعه را تجسم می بخشند.

‏

‏2. غرب میانه ایالات متحده:

‏ - کباب قابلمه: اولین بار در اواخر قرن هفدهم ثبت شد، کباب قابلمه حاوی گوشت آهسته پخته شده در آبگوشت با افزودنی های معطر مختلف است که می تواند از سبزیجات، ریشه یا حتی گیاهان کامل مانند آویشن، مریم گلی یا پونه کوهی باشد. تنوع زیادی در غرب میانه وجود دارد، اما موضوعات رایج حول محور غذاهای دلخواه می چرخد.

‏

‏ - چاشنی های صبحانه دلچسب: اقلام معمولی که در کیسه های پرکننده یافت می شوند عبارتند از پوره سیب زمینی، کلم ترش، نخود سبز، ژامبون دودی، آب سرد، سیب، کشمش و میوه های خشک. چنین صبحانه هایی هم پروتئین و هم فیبر را برای کمک به رفع گرسنگی بدون تکیه بر غلات تصفیه شده فراهم می کند.

‏

‏3. جنوب ایالات متحده:

‏ - جامبالایا: مرکب از مرغ، سوسیس، میگو یا بلغور هومینی است که با سبزیجاتی مانند پیاز، فلفل دلمه ای، کدو سبز، کرفس، فلفل دلمه ای سبز و بامیه پخته شده است. فلفل تند jalapeño نیز ممکن است در نسخه های منطقه ای برجسته باشد. Jambalaya که توسط سرآشپز کریول، Marie Celeste Remillard در لوئیزیانا در اوایل قرن بیستم نوشته شد، مترادف با مهمان نوازی جنوبی و ضیافت های خانوادگی شده است.

‏

‏ - پای اسپند: پای اسپند خانگی از لایه هایی از نیمه اسپند، مخلوط کره اسپند، بیسکویت های پولکی و بستنی وانیلی تشکیل شده است. پای اسپند که به طور گسترده به عنوان یک غذای اصلی جنوبی در نظر گرفته می شود، به دلیل ترجیحات مختلف برای پروفایل های طعم و مواد پرکننده پایه، الهام بخش تغییرات و سازگاری های بی شماری در مناطق مختلف است.

‏

‏4. ساحل غربی ایالات متحده:

‏ - تاکو: سنت تاکو کالیفرنیا با ریشه در مکزیک، تحت تأثیر فاتحان اسپانیایی قرار گرفت که مواد عجیب و غریبی مانند آووکادو، لیموترش، سالسا ورده و چیپس تورتیلا را به آمریکای شمالی معرفی کردند. با گذشت زمان، تنوع منطقه ای مانند تاکو کباب، تاکو پوسته ترد و تاکو ذرت نرم محبوبیت تاکو را در سراسر جهان گسترش داده است.

‏

‏ - سالمون سالمون: از فیله ماهی قزل آلا وحشی، گوجه فرنگی گیلاسی، پیاز قرمز، تربچه، برش های خیار و آب لیمو تشکیل شده است. برای مطالعه شرکای تجاری بالقوه امروزه، این انتخاب سالم همچنان کام ها را در سراسر کشور مجذوب خود می کند.

‏

‏5. شمال شرقی ایالات متحده:

‏ ساندویچ تخم مرغ: با الهام از آداب اتاق چای بریتانیا، ساندویچ های تخم مرغ شامل دو تکه نان تست یا نان است که با تخم مرغ های همزده تا شده و معمولاً با غذاهای جانبی مانند اسفناج تفت داده شده، پنیر آب شده، یا مجموعه ای از گوشت های اغذیه فروشی و چاشنی ها همراه است. انواع پرطرفدار شامل ساندویچ تخم مرغ پرتغالی است، گونه ای که مشخصه آن قسمتی از تخم مرغ های سفت آب پز باقی مانده است که قبل از مصرف روی آب داغ ریخته می شوند.

‏

‏ - Scrapple به سبک فیلادلفیا: این محصول مورد علاقه پنسیلوانیا که از اسکراپ به سبک بوستون گرفته شده است، از برش های سیب پخته شده استفاده می کند که روی خودش قرار گرفته است و شبکه ای از بریده ها و فضاهایی را برای جوشاندن شراب سفید و شربت افرا ایجاد می کند.

‏فرهنگ غذایی یک جنبه جدایی ناپذیر از هویت منحصر به فرد هر کشور است که با ترجیحات منطقه ای، غذاهای سنتی، شیوه های آشپزی، و تاریخ های درهم تنیده مشخص می شود که بر عادات غذایی، آداب و رسوم و تعاملات اجتماعی تأثیر می گذارد. عواملی که به تفاوت در فرهنگ غذایی در قاره‌ها کمک می‌کنند، از موقعیت جغرافیایی، مردم بومی، استعمار، روابط تجاری، تبادل فرهنگی، باورهای مذهبی و پیشرفت‌های تکنولوژیکی متفاوت است. در اینجا یک کاوش جامع در مورد اینکه چرا فرهنگ غذایی بین کشورهای مختلف به طور قابل توجهی متفاوت است آورده شده است:

‏1. جغرافیا: ویژگی های فیزیکی مانند ارتفاع، آب و هوا، خاک، الگوهای بارندگی و نزدیکی به منابع طبیعی تأثیر زیادی بر محصولات و روش های پخت محلی دارد. به عنوان مثال:

‏ - آفریقا: بسته به جایی که هستید، غذاها بسیار متفاوت است. عربی، آفریقای غربی، آفریقای شرقی، نیجریه ای، کامرونی، جنوب اروپا (مراکشی، اسپانیایی) و غیره همگی در میان جوامع آفریقایی یافت می شوند. موضوعاتی مانند فرنی ذرت خورشتی، برنج ژولوف، سوپ لوبیا ماتوکی، آکارا (ماده سیب زمینی شیرین)، کیکایوته (برگ کاساوا)، و تخم مرغ آب پز دم پرستو، تنوع فرهنگ غذایی آفریقا را برجسته می کند.

‏

‏ - آمریکا: غذاهای آمریکای شمالی و آمریکای لاتین به دلیل استعمار طولانی مدت، مهاجرت و رویدادهای تاریخی ترکیبات منحصر به فردی را نشان می دهند. غذاهای بومی، مانند غذاهایی که در آلاسکا یا کالیفرنیا یافت می شوند، با غذاهای رایج ایالات متحده، کانادا و کارائیب تفاوت زیادی دارند. مواد غذایی اصلی مانند تاکوی صبحانه، کوسادیلا، باربیکیو، و پیتزا، در عین اینکه تأثیرات بین‌المللی مانند هوموس، سیویچه، و چیمی‌چانگا پورتوریکویی را در خود جای داده‌اند، راحتی‌های آشنا را ارائه می‌کنند.

‏

‏2. مردمان بومی: هر خشکی قبایل بومی را در خود جای داده است که سیستم های آشپزی خود را طی هزاران سال توسعه داده اند. اغلب با حفظ دانش سنتی، این فرهنگ ها غذاهایی را به اشتراک می گذارند که دارای اهمیت معنوی عمیق است، فواید دارویی را ارائه می دهد و به نیازهای بقای روزانه کمک می کند:

‏ - آمریکای مرکزی: مایاها، آزتک ها، کچوا، میکستک، زاپوتک و دیگران محصولات فراوانی را برای کشاورزی امرار معاش و پرورش دام کشت می کنند. غذاهایی مانند پوزول (سوپ تهیه شده از هومینی، مرغ و سایر مواد) یا کالدو د رس (آب گوشت گاو) اهمیت تجمعات جمعی حول محور اشتراک غذا را به نمایش گذاشت.

‏

‏ - جزایر پلی‌نزی: سوشی، کاسه‌های پوک، میوه‌های بومی مانند تارو و یام، غذاهای تخمیری مانند ناتو و تمپورا نمونه‌ای از سنت‌های آشپزی پلی‌نزیایی هستند که بر تازگی و سادگی تأکید دارند و در عین حال دارای طعم‌های غنی هستند. غذاهای لائوسی، که به‌خاطر رنگ‌های پر جنب و جوش و غذاهای تندش مانند سوپ نودل فاک گای معروف است، شباهت‌هایی با طعم‌های تایلندی، مالزیایی و اندونزیایی دارد، اما شامل مواد موجود محلی مانند علف لیمو و گالنگال است.

‏

‏3. استعمار و روابط تجاری: سیاست‌های امپریالیستی، قراردادهای تجاری اقتصادی و کار اجباری به توسعه انواع خاصی از غذا در مناطق مختلف کمک کردند:

‏ - اروپا: پرتغالی‌ها، هلندی‌ها، بریتانیایی‌ها، بلژیکی‌ها، سوئیسی‌ها، اسکاندیناوی‌ها و سایر گروه‌های قومی مواد، تکنیک‌ها و سبک‌های آشپزی جدیدی را معرفی کردند که منجر به غذاهای نمادینی مانند املت، ریزوتو، سوفله و شیرینی شد. گسترش غذاهای اروپایی همچنین منجر به ایجاد غذاهای ترکیبی در مکان هایی مانند نیویورک، توکیو، سئول و پکن شد.

‏

‏ - آسیا: بازرگانان، مهاجمان، فاتحان و بازرگانان غذاهای خارجی را از ادویه جات (مانند زردچوبه، هل و دارچین) تا بیماری ها (مانند تب زرد و مالاریا) معرفی کردند که در نهایت غذاهای محلی را متحول کرد. به عنوان مثال می توان به کاری ژاپنی، سینانگگ فیلیپینی، نان ایرانی ایرانی و دیم سام چینی اشاره کرد که ریشه همه آنها به برخوردهای بین فرهنگی و نه تحولات بومی برمی گردد.

‏

‏4. تبادل فرهنگی: مهاجرت، تماس، و دیپلماسی گرده افشانی متقابل ایده ها و غذاهای بین مردمی که در سرزمین های جداگانه زندگی می کنند را تسهیل می کند:

‏ - استرالیا/نیوزیلند: الگوهای مهاجرت و معاهدات بین بریتانیا و هند الهام بخش معرفی کاری و بریانیس شد، در حالی که روابط نزدیکتر با ساکنان جزیره اقیانوس آرام در نزدیکی اقیانوس آرام منجر به غذاهایی مانند روتی کانای شد.