فیلترینگ اینترنت در چین

فیلترینگ اینترنت به معنای مسدود کردن دسترسی به محتوای خاص در اینترنت است. این کار معمولاً توسط دولت‌ها، سازمان‌ها یا ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی (ISP) انجام می‌شود. دلایل مختلفی برای فیلتر کردن اینترنت وجود دارد، از جمله:

حفاظت از کودکان: فیلتر کردن محتوای مضر یا نامناسب برای کودکان، مانند پورنوگرافی یا خشونت.

امنیت ملی: جلوگیری از دسترسی به اطلاعاتی که می‌تواند به امنیت ملی آسیب برساند.

حفظ نظم عمومی: جلوگیری از انتشار اطلاعاتی که می‌تواند منجر به ناآرامی یا خشونت شود.

حفاظت از مالکیت معنوی:جلوگیری از دانلود غیرقانونی محتوای دارای حق چاپ.

کنترل سیاسی: جلوگیری از دسترسی به اطلاعاتی که با ایدئولوژی یا سیاست‌های دولت مغایرت دارد.

روش‌های مختلفی برای فیلتر کردن اینترنت وجود دارد، از جمله:

مسدود کردن IP:مسدود کردن دسترسی به آدرس‌های IP خاص.

فیلتر کردن DNS: مسدود کردن دسترسی به نام‌های دامنه خاص.

فیلتر کردن کلمات کلیدی: مسدود کردن دسترسی به صفحاتی که شامل کلمات کلیدی خاصی هستند.

بازرسی عمیق بسته‌ها (DPI):بررسی محتوای بسته‌های داده برای شناسایی و مسدود کردن ترافیک غیرمجاز.

فیلترینگ اینترنت موضوعی بحث‌برانگیز است. موافقان فیلترینگ می‌گویند که این کار برای محافظت از افراد و جامعه در برابر محتوای مضر یا غیرقانونی ضروری است. مخالفان فیلترینگ می‌گویند که این کار نقض آزادی بیان و حق دسترسی آزاد به اطلاعات است.در ایران، فیلترینگ اینترنت به طور گسترده توسط دولت انجام می‌شود. بسیاری از وب‌سایت‌ها و پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی، از جمله فیس‌بوک، توییتر و یوتیوب، در ایران فیلتر شده‌اند.

فیلترینگ اینترنت در چین یکی از گسترده‌ترین و پیچیده‌ترین سیستم‌های سانسور اینترنت در جهان است که به "دیوار آتش بزرگ چین" (Great Firewall of China) معروف است. دولت چین از این سیستم برای کنترل اطلاعات و محدود کردن دسترسی شهروندان به وب‌سایت‌ها و پلتفرم‌های خارجی استفاده می‌کند.

در اینجا به برخی از جنبه‌های کلیدی فیلترینگ اینترنت در چین اشاره می‌کنیم:

اهداف:

کنترل سیاسی: جلوگیری از دسترسی به اطلاعات و دیدگاه‌هایی که با ایدئولوژی حزب کمونیست چین مغایرت دارند.

حفظ ثبات اجتماعی: جلوگیری از سازماندهی اعتراضات و جنبش‌های اجتماعی از طریق اینترنت.

حفاظت از شرکت‌های داخلی:محدود کردن رقابت با شرکت‌های خارجی و ترویج استفاده از پلتفرم‌های داخلی.

جلوگیری از انتشار محتوای "نامناسب":شامل محتوای خشونت‌آمیز، یا مغایر با ارزش‌های سنتی چینی.

روش‌ها:

مسدود کردن IP:مسدود کردن دسترسی به آدرس‌های IP وب‌سایت‌ها و سرورهای خارجی.

فیلتر کردن کلمات کلیدی: شناسایی و مسدود کردن محتوای حاوی کلمات کلیدی حساس.

بازرسی عمیق بسته‌ها (DPI):بررسی محتوای ترافیک اینترنت برای شناسایی و مسدود کردن محتوای غیرمجاز.

محدودیت VPN و پروکسی:تلاش برای شناسایی و مسدود کردن ابزارهای دور زدن فیلترینگ.

خودسانسوری:تشویق شرکت‌های اینترنتی داخلی به حذف محتوای حساس از پلتفرم‌های خود.

نظارت انسانی:استخدام تعداد زیادی از افراد برای نظارت بر محتوای آنلاین و حذف محتوای غیرمجاز.

محدودیت‌ها:

وب‌سایت‌های خبری بین‌المللی:بسیاری از وب‌سایت‌های خبری خارجی مانند BBC، New York Times و Reuters مسدود هستند.

شبکه‌های اجتماعی: پلتفرم‌های محبوبی مانند فیس‌بوک، توییتر، اینستاگرام و یوتیوب در چین فیلتر شده‌اند.

موتورهای جستجو:گوگل در چین مسدود است و کاربران به موتورهای جستجوی داخلی مانند بایدو دسترسی دارند.

سرویس‌های پیام‌رسان: واتس‌اپ، تلگرام و سیگنال در چین فیلتر شده‌اند و کاربران از وی‌چت استفاده می‌کنند.

ابزارهای دور زدن فیلترینگ:استفاده از VPN و پروکسی در چین غیرقانونی است، اما بسیاری از مردم از آن‌ها استفاده می‌کنند.

تاثیرات:

محدودیت دسترسی به اطلاعات: شهروندان چینی به اطلاعات و دیدگاه‌های متنوع دسترسی محدودی دارند.

ایجاد "اینترنت داخلی":چین یک اکوسیستم اینترنتی داخلی ایجاد کرده است که تا حد زیادی از اینترنت جهانی جدا شده است.

رشد شرکت‌های فناوری داخلی:فیلترینگ به رشد شرکت‌های فناوری داخلی مانند علی‌بابا، تنسنت و بایدو کمک کرده است.

نقض آزادی بیان:فیلترینگ اینترنت در چین به عنوان نقض آزادی بیان و حق دسترسی آزاد به اطلاعات مورد انتقاد قرار گرفته است.

در مجموع، فیلترینگ اینترنت در چین یک سیستم پیچیده و قدرتمند است که به طور قابل توجهی بر نحوه استفاده مردم از اینترنت در این کشور تأثیر می‌گذارد. این سیستم به دولت چین اجازه می‌دهد تا اطلاعات را کنترل کند و مخالفان را ساکت کند، اما در عین حال باعث ایجاد یک "اینترنت داخلی" شده و دسترسی شهروندان به اطلاعات آزاد را محدود می‌کند.

چین به دلایل متعددی به عنوان "بزرگترین دشمن اینترنت" در جهان شناخته می‌شود. این دلایل عمدتاً به سیستم گسترده و پیچیده فیلترینگ و سانسور اینترنت در این کشور مربوط می‌شود که به "دیوار آتش بزرگ چین" معروف است. در اینجا به برخی از مهم‌ترین این دلایل اشاره می‌کنیم:

1. شدت و گستردگی سانسور:چین یکی از شدیدترین و گسترده‌ترین سیستم‌های سانسور اینترنت را در جهان دارد. دولت چین نه تنها وب‌سایت‌ها و پلتفرم‌های خارجی را مسدود می‌کند، بلکه محتوای داخلی را نیز به شدت کنترل و سانسور می‌کند.

2. مسدود کردن پلتفرم‌های بزرگ:چین بسیاری از پلتفرم‌های بزرگ و محبوب جهانی مانند گوگل، فیس‌بوک، توییتر، یوتیوب، اینستاگرام و ویکی‌پدیا را مسدود کرده است. این امر دسترسی شهروندان چینی به اطلاعات و خدمات اینترنتی جهانی را به شدت محدود می‌کند.

3. کنترل شدید محتوای داخلی: دولت چین نه تنها محتوای خارجی را فیلتر می‌کند، بلکه محتوای داخلی را نیز به شدت کنترل می‌کند. شرکت‌های اینترنتی داخلی موظف هستند محتوای حساس را حذف کنند و دولت از الگوریتم‌ها و ناظران انسانی برای شناسایی و حذف محتوای غیرمجاز استفاده می‌کند.

4.محدودیت ابزارهای دور زدن فیلترینگ:دولت چین به طور مداوم تلاش می‌کند تا ابزارهای دور زدن فیلترینگ مانند VPNها و پروکسی‌ها را شناسایی و مسدود کند. استفاده از این ابزارها غیرقانونی است و می‌تواند منجر به جریمه یا مجازات شود.

5. ایجاد "اینترنت داخلی":چین با ایجاد یک اکوسیستم اینترنتی داخلی که تا حد زیادی از اینترنت جهانی جدا شده است، عملاً یک "اینترنت موازی" ایجاد کرده است. این امر به دولت چین اجازه می‌دهد تا کنترل بیشتری بر اطلاعات و ارتباطات شهروندان خود داشته باشد.

6. نقض آزادی بیان: سیستم سانسور اینترنت در چین به عنوان نقض آشکار آزادی بیان و حق دسترسی آزاد به اطلاعات مورد انتقاد شدید سازمان‌های حقوق بشری و فعالان آزادی اینترنت قرار گرفته است.

7. تاثیر بر نوآوری و اقتصاد: محدودیت‌های اینترنتی در چین می‌تواند بر نوآوری و رشد اقتصادی تأثیر منفی بگذارد، زیرا دسترسی به اطلاعات و ابزارهای جهانی را محدود می‌کند.

8. الگویی برای سایر کشورها:برخی نگران هستند که مدل سانسور اینترنت چین الگویی برای سایر کشورهای اقتدارگرا باشد که به دنبال کنترل فضای آنلاین هستند.

به دلیل این عوامل، چین به عنوان بزرگترین دشمن اینترنت آزاد و باز شناخته می‌شود. سیستم سانسور اینترنت در چین نه تنها آزادی بیان و دسترسی به اطلاعات را محدود می‌کند، بلکه بر نوآوری، اقتصاد و ارتباطات جهانی نیز تأثیر منفی می‌گذارد.

فیلترینگ اینترنت در چین، که به "دیوار آتش بزرگ چین" معروف است، شامل طیف وسیعی از ابزارها و روش‌ها برای کنترل و سانسور محتوای آنلاین می‌شود. این سیستم بسیار پیچیده و چندلایه است و موارد زیر را شامل می‌شود:

1. مسدود کردن وب‌سایت‌ها و پلتفرم‌ها:

شبکه‌های اجتماعی: فیس‌بوک، توییتر، اینستاگرام، یوتیوب، اسنپ‌چت و بسیاری دیگر از شبکه‌های اجتماعی غربی در چین مسدود هستند.

موتورهای جستجو: گوگل و بینگ (به طور محدود) در چین مسدود هستند. کاربران به موتورهای جستجوی داخلی مانند بایدو دسترسی دارند که محتوای آن‌ها سانسور شده است.

سرویس‌های پیام‌رسان: واتس‌اپ، تلگرام، سیگنال، لاین و بسیاری دیگر از پیام‌رسان‌های خارجی فیلتر شده‌اند. وی‌چت (WeChat) پیام‌رسان غالب در چین است که تحت نظارت شدید دولت قرار دارد.

وب‌سایت‌های خبری:بسیاری از وب‌سایت‌های خبری بین‌المللی مانند BBC، New York Times، Reuters و Bloomberg در چین مسدود هستند.

سرویس‌های ابری:دراپ‌باکس، گوگل درایو و بسیاری دیگر از سرویس‌های ابری خارجی در چین مسدود یا محدود شده‌اند.

سرویس‌های استریم ویدئو:نتفلیکس، یوتیوب و بسیاری دیگر از پلتفرم‌های استریم ویدئو در چین در دسترس نیستند.

ویکی‌پدیا: تمام نسخه‌های ویکی‌پدیا در چین مسدود هستند.

ابزارهای همکاری آنلاین:گوگل داکس، اسلک و بسیاری دیگر از ابزارهای همکاری آنلاین در چین مسدود یا محدود شده‌اند.

2. فیلتر کردن محتوا:

فیلتر کردن کلمات کلیدی: سیستم به طور خودکار محتوای حاوی کلمات کلیدی حساس سیاسی، اجتماعی یا مذهبی را شناسایی و مسدود می‌کند.

بازرسی عمیق بسته‌ها (DPI): بررسی محتوای ترافیک اینترنت برای شناسایی و مسدود کردن محتوای غیرمجاز، حتی اگر رمزگذاری شده باشد.

سانسور دستی:دولت چین تعداد زیادی از افراد را برای نظارت بر محتوای آنلاین و حذف محتوای غیرمجاز استخدام می‌کند.

الگوریتم‌های سانسور:شرکت‌های اینترنتی داخلی از الگوریتم‌های پیچیده‌ای برای شناسایی و حذف خودکار محتوای حساس استفاده می‌کنند.

3. محدود کردن ابزارهای دور زدن فیلترینگ:

مسدود کردن VPN و پروکسی:دولت چین به طور مداوم تلاش می‌کند تا VPNها و پروکسی‌ها را شناسایی و مسدود کند. استفاده از این ابزارها غیرقانونی است.

محدودیت‌های فنی:دولت چین از روش‌های فنی مختلفی برای محدود کردن دسترسی به ابزارهای دور زدن فیلترینگ استفاده می‌کند.

4. خودسانسوری:

فشار بر شرکت‌های اینترنتی: دولت چین شرکت‌های اینترنتی داخلی را تحت فشار قرار می‌دهد تا محتوای حساس را از پلتفرم‌های خود حذف کنند.

ترس از مجازات: کاربران اینترنت در چین به دلیل ترس از مجازات، اغلب از انتشار محتوای حساس خودداری می‌کنند.

5. نظارت:

نظارت بر فعالیت‌های آنلاین:دولت چین بر فعالیت‌های آنلاین شهروندان خود نظارت گسترده‌ای دارد.

جمع‌آوری داده‌ها: شرکت‌های اینترنتی داخلی موظف هستند داده‌های کاربران خود را جمع‌آوری و در اختیار دولت قرار دهند.

موضوعات حساس که معمولاً فیلتر می‌شوند:

انتقاد از حزب کمونیست چین و دولت:هرگونه محتوایی که از حزب کمونیست یا دولت چین انتقاد کند، به سرعت حذف می‌شود.

موضوعات سیاسی حساس:مانند استقلال تایوان، تبت، جنبش دموکراسی‌خواهی، حقوق بشر، کشتار میدان تیان‌آن‌من و ...

محتوای مذهبی: محتوای مرتبط با برخی از گروه‌های مذهبی، مانند فالون گونگ، به شدت سانسور می‌شود.

پورنوگرافی و خشونت:محتوای پورنوگرافی و خشونت‌آمیز به طور کامل فیلتر می‌شود.

این لیست جامع نیست، اما نشان‌دهنده گستردگی و پیچیدگی سیستم فیلترینگ اینترنت در چین است. دولت چین به طور مداوم این سیستم را به‌روزرسانی و تقویت می‌کند تا کنترل خود بر فضای آنلاین را حفظ کند.

با توجه به شواهد موجود و سیاست‌های فعلی دولت چین، بعید به نظر می‌رسد که چین قصد داشته باشد فیلترینگ اینترنت را به طور کامل از بین ببرد.در واقع، به نظر می‌رسد که دولت چین در حال تقویت و گسترش سیستم سانسور اینترنت خود است.

دلایل متعددی برای این موضوع وجود دارد:

1. کنترل سیاسی:حزب کمونیست چین از فیلترینگ اینترنت به عنوان ابزاری برای کنترل جریان اطلاعات و جلوگیری از مخالفت‌های سیاسی استفاده می‌کند. حذف فیلترینگ می‌تواند منجر به افزایش انتقادات از حزب و دولت شود و ثبات سیاسی را به خطر بیندازد.

2. حفظ ثبات اجتماعی: دولت چین نگران است که دسترسی آزاد به اطلاعات می‌تواند منجر به ناآرامی‌های اجتماعی و اعتراضات شود. فیلترینگ به دولت کمک می‌کند تا از انتشار اطلاعاتی که ممکن است باعث بی‌ثباتی شود، جلوگیری کند.

3. حمایت از شرکت‌های داخلی:فیلترینگ اینترنت به شرکت‌های فناوری داخلی چین مانند بایدو، علی‌بابا و تنسنت کمک کرده است تا بدون رقابت جدی از سوی شرکت‌های خارجی رشد کنند. حذف فیلترینگ می‌تواند به ضرر این شرکت‌ها باشد.

4. ایدئولوژی:حزب کمونیست چین معتقد است که باید بر محتوای آنلاین نظارت داشته باشد تا از گسترش "ارزش‌های غربی" و "اطلاعات مضر" جلوگیری کند.

5. سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های سانسور: دولت چین سرمایه‌گذاری هنگفتی در زیرساخت‌های سانسور اینترنت کرده است و بعید است که به راحتی از این سرمایه‌گذاری صرف نظر کند.

6. تقویت سیستم سانسور: در سال‌های اخیر، دولت چین نه تنها فیلترینگ را لغو نکرده، بلکه آن را تقویت کرده است. این شامل توسعه فناوری‌های جدید سانسور، افزایش نظارت بر فعالیت‌های آنلاین و سرکوب بیشتر ابزارهای دور زدن فیلترینگ می‌شود.

7. فقدان فشار بین‌المللی موثر:اگرچه برخی از کشورها و سازمان‌ها از چین به دلیل سانسور اینترنت انتقاد کرده‌اند، اما فشار بین‌المللی کافی برای وادار کردن چین به تغییر سیاست‌های خود وجود ندارد.

با این حال، برخی از تحلیلگران معتقدند که ممکن است در آینده شاهد تغییرات جزئی در سیستم فیلترینگ چین باشیم. این تغییرات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

کاهش محدودیت‌ها برای برخی از وب‌سایت‌ها و پلتفرم‌های خارجی: ممکن است چین دسترسی به برخی از وب‌سایت‌ها و پلتفرم‌های خارجی را که تهدید کمتری برای ثبات سیاسی و اجتماعی می‌دانند، آزاد کند.

افزایش شفافیت در مورد قوانین و مقررات سانسور:ممکن است چین قوانین و مقررات مربوط به سانسور اینترنت را شفاف‌تر کند تا کاربران و شرکت‌ها بهتر بدانند چه چیزی مجاز و چه چیزی غیرمجاز است.

تمرکز بیشتر بر خودسانسوری:ممکن است چین به جای اتکای صرف به فیلترینگ، بیشتر بر خودسانسوری کاربران و شرکت‌های اینترنتی تمرکز کند.

اما این تغییرات جزئی به معنای حذف کامل فیلترینگ نخواهد بود. در مجموع، با توجه به شرایط فعلی، به نظر می‌رسد که فیلترینگ اینترنت در چین برای مدت طولانی باقی خواهد ماند و حتی ممکن است شدیدتر هم بشود.