نگاهي به روند شهرنشيني و ديدگاه‌هاي مربوط به آن

‌‏روند شهرنشینی یا گسترش شهرهای موجود و ایجاد شهرهای جدید در جهان و در هر کشور به طور متفاوت بوده و باعث تغییرات فراوانی در جریان های اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی شده است. تحقیقات و بحث های مختلفی در مورد شهرنشینی، از شناسای استراتژی های برترین برای مدیریت این روند تا بررسی اثرات مثبت و منفی آن، حاصل شده است.

‌‏اگر به شهرنشینی در ایران نگاه کنیم، به این نتیجه می رسیم که این روند از سال 1956 به بعد شروع شده و با عوامل برترینی مانند سیاست های دولت، رشد اقتصادی، بهبود حمل و نقل، برنامه ریزی شهری، ارائه خدمات آموزشی و بهداشتی و بلایای طبیعی و درگیری سازگار شده است.با توجه به این دستاوردها و اثرات مثبت شهرنشینی، همین طور این روند با چالش هایی همچون فقر شهری، بیکاری، تخریب محیط زیست، زیرساخت های ناکافی و افتادن کیفیت زندگی شهروندان ارتباط دارد. بنابراین، بررسی و تصویر کردن شناسایی کامل و تقریباً کامل از شهرنشینی از جمله چالش‌ها و آزمون‌های مختلفی که این روند در جهان و در هر کشوری دارد، ضروری است.‏در این رابطه، با این که نظرات و نظریه‌های مختلفی در مورد شهرنشینی وجود دارد، دو نظریه عمدم به شمار می آید:

‏1. نظریه های سوپریور اجتماعی: در این نظریه، شهرنشینی می تواند به عنوان یک موج شوک متعددی همچون افزایش کارآمدی، بالا بردن سطح آموزش و حمایت از بهداشت، بهبود ارتباطات مجازی بین مردم، توسعه صنعت و تجارت و افزایش سطح زندگی شهروندان تأثیر گذار باشد. برای این منظور، سه اصل باستانی برای شهرنشینی به شمار می رسد: افزایش ارزش افزوده سازمانی، افزایش حفظ از ارتباطات داخلی و افزایش ارتباطات بین المللی.

‏2. نظریه های ریسک های شهرنشینی: در این نظریه، شهرنشینی می تواند باعث افزایش بیکاری، فقر شهری، افت ارزش افزوده سازمانی، افزایش تقارن اجتماعی و تخریب محیط زیست شود. این نظریه به عنوان یک سرمایه گذاری با عوامل ریسک زیاد در حال کردن خود نشان داده است.

‏تحول جمعیت شهری در جهان تحولی چشمگیر بوده است که در چند قرن گذشته شتاب گرفته است. این روند با جابجایی مردم از مناطق روستایی به مراکز شهری مشخص می شود که منجر به شهرنشینی می شود. عوامل اصلی این تغییر عبارتند از صنعتی شدن، توسعه اقتصادی، پیشرفت های تکنولوژیکی و بهبود زیرساخت ها.در سال 1800، تنها 2 درصد از جمعیت جهان در مناطق شهری زندگی می کردند. این تعداد تا سال 1900 به 14 درصد افزایش یافت که عمدتاً ناشی از انقلاب صنعتی در اروپا و آمریکای شمالی بود. در اواسط قرن بیستم، جمعیت شهری به سرعت شروع به گسترش کرد و تا سال 1950 به 30 درصد و تا سال 2008 به 50 درصد رسید.تا جولای 2024، تخمین زده می شود که بیش از 56 درصد از جمعیت جهان در مناطق شهری ساکن هستند که در مجموع حدود 4.4 میلیارد نفر جمعیت دارند. سازمان ملل پیش بینی می کند که این روند ادامه خواهد داشت و تا سال 2050، جمعیت شهری جهان می تواند به 68 درصد یا 6.7 میلیارد نفر برسد.

‏توزیع این جمعیت شهری در سراسر جهان یکسان نیست. کشورهای توسعه یافته ای مانند ایالات متحده، کانادا و کشورهای اروپایی نرخ شهرنشینی بالایی دارند و بیش از 80 درصد جمعیت آنها در مراکز شهری زندگی می کنند. در مقابل، کشورهای در حال توسعه در آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین نرخ پایین تری دارند اما شهرنشینی سریع تری را تجربه می کنند. به عنوان مثال، کشورهایی مانند چین، هند و نیجریه در دهه های اخیر شاهد شهرنشینی سریع بوده اند.افزایش جمعیت شهری هم به چالش ها و هم فرصت هایی منجر شده است. شهرنشینی می تواند با تمرکز منابع و تسهیل همکاری، رشد اقتصادی و نوآوری را هدایت کند. با این حال، فشار قابل توجهی بر زیرساخت ها، خدمات عمومی و محیط زیست وارد می کند و اغلب نابرابری درآمد، ازدحام بیش از حد و آلودگی را تشدید می کند.

‏افزایش جمعیت شهری با توجه به طبقه بندی دهنده کلی، چندین عوامل و دلایل دارد. یکی از مهمترین از آنها صنعتی شدن است که نشان می دهد که توسعه صنعتی در مناطق شهری ناشی از افزایش تولید و ارزش افزوده شده است. این عوامل افزایش شغل و اقتصادی شدن مناطق شهری را پیش بینی می کند و بنابراین منجر به افزایش جمعیت شهری می شود.‏دیگر عوامل مهم در این زمینه عبارتند از توسعه اقتصادی، پیشرفت های تکنولوژیکی و بهبود زیرساخت. تغییر در این عوامل ها باعث افزایش کارآمدی شهری و کیفیت زندگی می شود که منجر به جذب افراد از مناطق روستایی به مناطق شهری می شود.

‌‏تاکنولوژی همچنین عواملی است که مسئول عدم افزایش جمعیت در مناطق روستایی است. واکنش های مختلفی مانند اینترنت، تبلت و سایر ابزارهای تکنولوژیکی افزایش ارتباط و ارتباطی می افزایند و بنابراین جذب افراد به مناطق شهری و ایجاد جمعیت شهری تجربه می کند.‏عوامل اجتماعی و سیاسی نیز باعث افزایش جمعیت شهری می شوند. افراد به شهرها جذب می شوند تا در ارتباط با سایر افراد و دسترسی به خدمات اجتماعی و سیاسی داشته باشند. در برخی کشورها، هدف بهبود میزان آموزش و تحصیل و کاهش نابرابری در آموزش باعث افزایش جمعیت شهری می شود.‏استراتژی های سیاسی می توانند به تنوع سبب افزایش جمعیت شهری در دو طرف اضافه شوند. واکنش های مختلفی مانند جمع کردن کارگران به کارخانه های فعالیت در شهرها یا انتخاب شهرهای خاص به عنوان قصرهای شهری و قرارگاه های ملی باعث می شوند که افراد به آنها جذب شوند.

‌‏افزایش جمعیت شهری می تواند باعث چالش های ویژه و فشار قابل توجهی بر زیرساخت، خدمات عمومی و محیط زیست ایجاد کند. به طور مثال، افزایش تعداد خودروها در شهرها باعث آلودگی هوای ناشی از انب<|im_start|> آلاین و آلودگی صوتی و انبعایی می شود که باعث ویروستاسیس سلامتی و کارآمدی ساکنین می شوند. این موارد به همین علت دست کندن از بهترین سیاست‌های و انجام مراقبت های بهینه برای کنترل این چالش‌ها است.

‌‏بنابراین، افزایش جمعیت شهری به طور طبیعی شاهد دست کننده به چندین عوامل و دلایل مختلفی است که با توجه به موقعیت و نیازهای مختلف کشورها و شهرها به طور متفاوت انجام می شود. استراتژی های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مناسب کشورها باید انتخاب شوند تا با دیدگاه طراحی شوند .

‌‏در برخی شهرها، جمعیت شهری ممکن است کاهش یا نرخ افزایش ایجاد نماید. این پیدایش باعث می شود که به عوامل و دلایل مختلفی توجه شود که ممکن است جذب افراد به شهرها را کاهش دهند و باعث نرخ کاهش کارآمدی مناطق شهری شوند. این عوامل شامل عوامل اجتماعی، سیاسی و اقتصادی می شود.

‏یکی از مهمترین عوامل کاهش جمعیت شهری کاهش اقتصادی است. در صورتی که یک منطق شهری اقتصادی کم شود، افراد بیش از حد احتیای به کار در مناطق روستایی ایجاد می شود و باعث می شود که به کاهش جمعیت شهری برسند. این عوامل بیش از حد در شهرهای در حال تناوش یا کشورهای توسعه یافته ایجاد می شود.

‏عوامل اجتماعی نیز می توانند جذب افراد به مناطق شهری را کاهش دهند. این ممکن است در صورتی که شهرها از خدمات اجتماعی به اندازه مناسبی تامین نکرند یا در صورت عدم کارآمد سیاسی و انجام اقدامات ارزشمند. به طور مثال، شهرهایی که بیش از حد صرف کردن بر مبلغ‌های انباری یا افزایش هزینه‌های زندگی در بر اختیارات اجتماعی و اقتصادی از این عوامل پیروی می کنند.

‌‌‏فروش زمین و ملکیات، علاوه بر کاهش جمعیت شهری، به افزایش قیمت های زمین و ملکیات در مناطق شهری می افزاید. این عوامل به عنوان یکی از مهمترین عوامل کاهش جمعیت شهری می شود و باعث می شود که افراد بیش از حد از شهر بروند و به مناطق روستایی رفته وجود داشته باشند.در برخی شهرها، نابرابری در آموزش بر افراد برای ورود به جامعه های برتر و دسترسی به دانشگاه های بالاتری باعث می شود که افراد بیش از حد از شهر بروند و به مناطق روستایی رفته وجود داشته باشند. این موارد به این صورت می شود که افراد به دنبال ساخت خانه و مستندکردن در مناطق روستایی بروند.ایجاد شهرنشینی بر افراد بیش از حد و افزایش آلودگی، فشار خانه ایجاد می شود که باعث می شود که با توجه به میزان افزایش جمعیت شهری به عنوان دلیل عالمی مهم کاهش جمعیت شهری شود. این موارد به این صورت می شود که افراد به نظر می رسد که بیش از حد جور کار و برآوردن چالش های شهری در برابر افراد از سرور روستایی نیستند.

‏هدایت ایجاد شهرهای کوچک و سالمترین علاوه بر شهرهای مهم و بزرگترین این عوامل باعث می شود که افراد به سادگی بیش از حد از شهر بروند و به مناطق روستایی رفته وجود داشته باشند. این عوامل به طور مثال می تواند فرصت بهترین استفاده از زمین و ایجاد شهرهای بهترین و سالمترین برای زندگی افراد شامل شهرهای خصوصی یا ایجاد شهرهای نوین باشد.

‌‌‏