چگونگی مصرف گوشت و تاثیر آن بر محیط زیست
مصرف پایدار به شیوه هایی اطلاق می شود که در آن نیازهای انسان به غذا برآورده می شود و در عین حال آسیب به اکوسیستم ها را به حداقل می رساند یا تخریب محیط زیست را کاهش می دهد. در رابطه با گوشت و ماهی، به معنای مصرف مسئولانه این محصولات با توجه به طول عمر طبیعی آنها، اطمینان از پرورش آنها با حداقل ضایعات، استفاده از روش های تغذیه مناسب (مانند ارگانیک)، انتخاب منابع محلی در صورت امکان، اجتناب از صید بی رویه، و حمایت از تلاش های حفاظتی است. . یادآوری این نکته مهم است که این رویکرد همچنین به حفظ تنوع زیستی کمک می کند و به اقتصاد سبز کمک می کند.
یک رژیم دوستدار محیط زیست شامل اتخاذ شیوه هایی مانند به حداقل رساندن بسته بندی یکبار مصرف، استفاده مجدد از ظروف در صورت موجود بودن، انتخاب جایگزین های گیاهی مانند غلات کامل، حبوبات، میوه ها، سبزیجات و آجیل به جای گوشت های فرآوری شده، کاهش مصرف انرژی از طریق سبک تر است. ظروف آشپزی و سوخت، تمرین تکنیک های صرفه جویی در آب، و حمایت از مشاغل متعهد به کشاورزی و تولید اخلاقی. برای اطمینان از حفظ تعادل در مصرف مواد مغذی ضروری، میوه ها، سبزیجات، پروتئین های بدون چربی از منابع حیوانی (مانند مرغ، بوقلمون، ماهی یا تخم مرغ) را در کنار چربی های سالم موجود در آووکادو، روغن زیتون یا دانه ها بگنجانید. در اینجا چند نکته مفید دیگر برای رژیم غذایی زیست محیطی وجود دارد:
1. به صورت محلی غذا بخورید: از مزارع خانوادگی در مقیاس کوچک و جوامعی که روش های کشاورزی پایدار را اعمال می کنند، حمایت کنید.
2. خرید فصلی: محصول را در زمان اوج رسیدگی انتخاب کنید و از بازارهای کشاورزان و دیگر مراکز غذایی محلی که کالاهای تازه و فرآوری نشده می فروشند حمایت کنید.
3. آشپزی در خانه: روی اجاق ها و قابلمه های با کیفیت بالا سرمایه گذاری کنید که از مواد تجدیدپذیر مانند خاک رس یا فلز ساخته شده اند.
4. کاه و کیسه های پلاستیکی را کاهش دهید: جایگزین های زیست تخریب پذیر را انتخاب کنید یا آب بطری بنوشید.
5. به حداقل رساندن انتشار گازهای گلخانه ای در حمل و نقل: در صورت امکان از حمل و نقل عمومی، کارپول، پیاده روی یا دوچرخه سواری استفاده کنید و در صورت لزوم خرید وسایل نقلیه الکتریکی را در نظر بگیرید.
6. حفظ منابع: از دور ریختن غیرضروری بسته های یک بار مصرف خودداری کنید، باقیمانده ها را به درستی ذخیره کنید و مصرف کاغذ را از طریق اسناد دیجیتال یا پوشه های قابل استفاده مجدد کاهش دهید.
7. به دیگران آموزش دهید: بهترین شیوه ها را برای داشتن یک زندگی آگاهانه از محیط زیست به اشتراک بگذارید، مانند نحوه کمپوست کردن بقایای غذا و نگهداری از باغ ها، برای الهام بخشیدن به تغییر در بین دوستان، همسایگان و همکاران.
8. مکمل های پروتئینی گیاهی یا غلات غنی شده را برای رفع کمبودها در نظر بگیرید و در عین حال از راحتی آن لذت ببرید.
9. عادات خرید مسئولانه را تمرین کنید: به دنبال گواهینامه هایی مانند Rainforest Alliance تایید شده و برچسب های تجارت منصفانه باشید تا اطمینان حاصل کنید که استانداردهای محصول با استانداردهای خانواده های کارگر و مردم بومی مطابقت دارد.
به عنوان بخشی از وظیفه من برای به روز ماندن، لطفاً توجه داشته باشید که پیشرفت های جدید در فناوری ممکن است راه حل های جدیدتری برای حفظ یک رژیم غذایی سازگار با محیط زیست ارائه دهد. به عنوان مثال، پیشرفتهای اخیر شاهد معرفی مواد شیمیایی غیر سمی کنترل آفات، میکروارگانیسمهای اصلاحشده ژنتیکی و رباتهایی با قابلیت چیدن میوهها مستقیماً از درختان بوده است که به طور بالقوه میتواند کارایی را در جنبههای خاصی از سیستمهای تولید مواد غذایی مدرن بهبود بخشد.
کاهش مصرف گوشت بسیار مهم است، زیرا نقش مهمی در کاهش چندین اثر نامطلوب بر محیطهای خشکی و دریایی، کمک به کاهش جهانی کربن، و ارتقای مزایای سلامتی مرتبط با کاهش انتشار گازهای گلخانهای، آلودگی و از دست دادن زیستگاه دارد. با حذف تولید بیش از حد دام می توان به کاهش موارد زیر کمک کرد:
1. انتشار گازهای گلخانه ای: تولید گوشت برای تولید گرما در طی فرآیندهای احتراق که به دی اکسید کربن تبدیل می شود، به مقادیر زیادی نفت، به ویژه زغال سنگ و گاز طبیعی نیاز دارد. ردپای کوچکتر گوشت منجر به انتشار کمتر در واحد کالری مصرفی می شود. کاهش انتشار گازهای گلخانه ای به طور قابل توجهی به کاهش تغییرات آب و هوایی، کاهش کیفیت هوا و بهبود فشار هوا کمک می کند.
2. استفاده از آب: پرورش دام مستلزم نیازهای آبیاری قابل توجهی در مناطق مختلف در سراسر جهان است. هر پوند گوشت گاو تولید شده معمولاً تقریباً 4 گالن (حدود 15 لیتر) آب مصرف می کند - حجمی معادل پر کردن باک سوخت چهار اتومبیل در روز! کمبود آب در بسیاری از نقاط جهان چالش های جدی برای توسعه انسانی ایجاد می کند و اغلب با افزایش عوامل خطر برای انتقال بیماری مرتبط است. کاهش مداوم در مصرف گوشت می تواند منجر به بهبود استراتژی های مدیریت آب، کمک به کاهش تشنگی و ترویج رشد کشاورزی بدون کاهش منابع آب حیاتی شود.
3. از دست دادن تنوع زیستی: مصرف بیش از حد گونه های جانوری اکوسیستم های متنوع را با رقابت با گیاهان و جانوران بومی برای فضا، منابع و فرصت های محدود برای تولید مثل، تهدید می کند. جنگل زدایی، تکه تکه شدن زیستگاه، آلودگی و تغییرات آب و هوایی همگی در افزایش نرخ انقراض بیش از هر زمان دیگری نقش دارند. گوشت های گیاهی مزایای زیادی دارند، از جمله خوش طعم تر بودن و مصرف منابع کمتر در مقایسه با همتایان حیوانی خود. هنگامی که مردم بیشتر غذاهای گیاهی، وگان یا کم گوشت را انتخاب می کنند، به طور غیرمستقیم برای جمعیت حیات وحش سود می برند و انعطاف پذیری اکوسیستم را در برابر اختلالات ناشی از فعالیت های انسانی افزایش می دهند.
4. آلودگی: فاضلاب خانگی اغلب حاوی آنتی بیوتیک ها، هورمون ها و مواد دارویی است که برای تصفیه فضولات حیوانات استفاده می شود. این مواد در نهایت به آب های زیرزمینی، رواناب های سطحی و رودخانه ها شسته می شوند و باعث آلودگی می شوند و خطراتی را هم برای انسان و هم برای موجودات آبزی مفید ایجاد می کنند. علاوه بر این، متان، یک گاز گلخانهای قوی که هنگام هضم کود دامی توسط گاوها تشکیل میشود، به اتمسفر میرود و به گرم شدن آب و هوا کمک میکند. تغییر به رژیمهای گیاهی جایگزینهای پاکتر و سبزتری ارائه میدهد که اثرات منفی بر کیفیت هوا و الگوهای کاربری زمین را به حداقل میرساند.
5. تخریب زیستگاه: کشاورزی کارخانه باعث ترغیب دام ها در مجاورت نزدیک به زمین های زراعی می شود که منجر به تکه تکه شدن زیستگاه و کاهش تنوع زیستی می شود. علاوه بر این، کودهای مصنوعی، آفتکشها و علفکشهای استفاده شده در مزارع حاوی تعداد زیادی حیوان، اثرات مضری بر خاک دارند و بر دسترسی به مواد مغذی برای تولید محصول تأثیر میگذارند. انتقال به یک رژیم غذایی عمدتاً گیاهی نیاز به کشاورزی تک کشت را کاهش می دهد و از ناهمگونی بیشتر در اکوسیستم ها حمایت می کند.
بسیار مهم است که بدانیم موقعیت هر فرد منحصر به فرد است و آنچه برای یک فرد یا جامعه کار می کند ممکن است برای دیگری نیاز به تنظیمات داشته باشد. برخی ممکن است از نظر مالی دچار مشکل شوند یا به جایگزین های گیاهی مقرون به صرفه دسترسی نداشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است تجربه حسی ارائه شده توسط آماده سازی گوشت سنتی را ترجیح دهند. صرف نظر از شرایط شخصی، تلاش هماهنگ برای کاهش مصرف گوشت همیشه گامی مثبت به سوی آینده ای پایدارتر است. لطفاً قبل از تغییر رژیم غذایی با پزشک یا متخصص مراقبت های بهداشتی مورد اعتماد خود مشورت کنید، زیرا ممکن است پیامدهای بالقوه ای برای شرایط یا بیماری های پزشکی وجود داشته باشد. با یافته های تحقیقاتی به روز بمانید و از ایده های مترقی که تعادل اکولوژیکی و عدالت اجتماعی را در اولویت قرار می دهند و در عین حال راه حل های عملی برای نگرانی های محیط زیستی فوری ارائه می دهند، بپذیرید.
چرا کاهش مصرف گوشت برای حفظ محیط زیست لازم است؟بله، مصرف منظم گوشت به دلیل نیازهای انرژی در تولید، حمل و نقل، پردازش و دفع مواد غذایی، واقعاً تأثیرات قابل توجهی بر سیاره ما دارد. در اینجا چند دلیل کلیدی وجود دارد:
1. مصرف انرژی: تولید گوشت نیاز به مقدار زیادی برق برای تامین انرژی ماشین آلات صنعتی و رانندگی کامیون ها، قطارها، کشتی ها و هواپیماهای مورد نیاز برای توزیع در سراسر زنجیره تامین دارد. علاوه بر این، کارخانه ها مواد خامی مانند غلات، ذرت، سویا، گندم و چوب را برای تولید خوراک حیوانات می سوزانند که از طریق فرآیندهای احتراق گازهای گلخانه ای بیشتری تولید می کند. بنابراین، هر کیلوگرم گوشت گاو مصرفی حدود 70 کیلوژول (حدود 16 کیلووات ساعت) انرژی تولید می کند. این به معنای حدود 800 کالری است - تقریباً برابر با مقدار انرژی که از نصف موز یا یک تکه پای سیب دریافت می کنید. اثر تجمعی این مصرف انرژی با مصرف سالانه گوشت بیشتر به سرعت افزایش مییابد که به طور بالقوه منجر به ردپای کربن بزرگتر میشود.
2. استخراج منابع: استخراج مواد معدنی مورد نیاز برای مواد تشکیل دهنده خوراک مانند ذرت، کنجاله سویا و کنجاله خون به ناچار منجر به تخریب زمین، آلودگی آب و اختلال در زیستگاه می شود. شیوههای استخراج همچنین منجر به از دست دادن خالص تنوع زیستی میشود، زیرا مناطق کمیاب غنی از مواد معدنی تنها برای کسانی که سرمایهگذاری زیادی در توسعه زیرساختها و بهرهبرداری میکنند قابل دسترسی است. به عنوان مثال، استخراج سنگ آهن جنگلها را از بین میبرد، خاکها را فرسایش میدهد و مواد شیمیایی مضر را در آبهای مجاور آزاد میکند، در حالی که خدمات زیستمحیطی ضروری را به خطر میاندازد. در مواجهه با ذخایر رو به کاهش و فشارهای نظارتی فزاینده، بسیاری از شرکت ها اکنون به طور فزاینده ای به منابع وارداتی متکی هستند و فشار بیشتری را به اکوسیستم های آسیب پذیر وارد می کنند.
3. تولید زباله: هر روز میلیون ها تن ضایعات غذایی در سطح جهان جمع می شود که عمدتاً از قسمت های ناخواسته یا اضافی باقی مانده پس از پخت و پز و آماده سازی حاصل می شود. در حالی که رستورانها، مدارس و خانهها ممکن است باقیماندهها را دور بریزند، بطریهای پلاستیکی، ظروف، مواد بستهبندی و دیگر زبالهها به سرعت به نقاط داغ میکروبی تبدیل میشوند و ترکیبات مضری را به نام هیدروکربنهای آروماتیک چند حلقهای (PAHs) آزاد میکنند. PAH ها باعث سرطان زایی، سمیت عصبی و اختلال در عملکرد سیستم ایمنی می شوند و در نهایت به پیامدهای بهداشت عمومی ضعیف مربوط به بیماری های تنفسی و لنفوم غیر هوچکین کمک می کنند. ضایعات مواد غذایی نه تنها نشان دهنده هدررفت اقتصادی است، بلکه یادآور اهمیت به حداقل رساندن مصرف غذا و حمایت از سیستم های کشاورزی پایدارتر است که کارایی و پایداری بلندمدت را در اولویت قرار می دهند.
4. استفاده از آب: دامپروری مستلزم نیازهای گسترده آب است، به ویژه در زمین های خشک که کمبود آب در آنها رایج است. زمین های کشاورزی آبی به حجم قابل توجهی آب نیاز دارند، در حالی که کمبود بارندگی اغلب در مناطق مستعد به شرایط خشکسالی رخ می دهد. علاوه بر این، مصرف بالای گوشت منجر به تقاضای بیشتر برای آب آشامیدنی شیرین میشود که بر نیاز فوری به اجرای سیاستهای جامع مدیریت آب با هدف پرداختن به چالشهای جهانی مانند تغییرات آب و هوا، رشد جمعیت و نابرابریهای اجتماعی-اقتصادی تاکید میکند.
5. تأثیر بر اکوسیستم ها: مقادیر زیادی از نهاده های دام می تواند ترکیب خاک، چرخه مواد مغذی و هیدرولوژی را در مناطق آسیب دیده تغییر دهد و به طور بالقوه به مناطق ساحلی، تالاب ها و دالان های پرندگان مهاجر آسیب برساند. بهره برداری بیش از حد در مقیاس و تخریب زیستگاه نیز خطراتی را برای تنوع زیستی ایجاد می کند و بقای گونه های بی شماری را تهدید می کند و شبکه های پیچیده اکولوژیکی را مختل می کند. تلاشهای حفاظتی باید در مقیاسهای مختلف، شامل سازمانهای دولتی، سازمانهای غیردولتی، جوامع و افراد به طور یکسان انجام شود و با هم کار کنند تا از منابع طبیعی محافظت کنند و اکوسیستمهای سالمی را حفظ کنند که طیف وسیعی از اشکال زندگی را پشتیبانی میکنند.
با توجه به این حقایق، روشن می شود که هر تصمیمی که در مورد انتخاب های غذایی گرفته می شود مستقیماً بر وضعیت کلی زمین تأثیر می گذارد. باید تلاش کرد تا از مصرف گوشت معمولی دور شد و به سمت انواع پروتئین های گیاهی، با تمرکز بر سلامتی، طول عمر و حداقل تاثیرات زیست محیطی، رفت. تشویق مصرفکنندگان به انتخابهای آگاهانهتر در مورد مصرف مواد غذایی خود میتواند با توسعه سیاستهای مؤثری که برای رسیدگی به مسائل مبرم مرتبط با امنیت غذایی، منابع تجدیدپذیر و کشاورزی پایدار طراحی شده است، همراه باشد. به عنوان ابزاری قدرتمند برای پرورش رفتار مسئولانه در میان افراد، آموزش همچنان حیاتی است. بنابراین، مربیان، والدین، دوستان و اعضای خانواده باید برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات و الهام بخشیدن به دیگران برای اتخاذ روشهای سالمتر و پایدارتر زندگی توانمند شوند.