شغل پرستاری

شناخت شغل پرستاری

توضیحی درباره ی شغل پرستاری

در محیط‌های مراقبت‌های بهداشتی، پرستاران در مراحل مختلف مراقبت از بیماران، از ارزیابی اولیه و درمان تا بهبودی طولانی‌مدت، نقش‌های حیاتی را ایفا می‌کنند. همانطور که تقاضا برای تخصص پرستاری تخصصی همچنان در حال رشد است، درک مسیرهای شغلی در مراقبت های بهداشتی نیازمند تجزیه و تحلیل چشم انداز ظریف حرفه ها است. هدف این مقاله روشن کردن برخی از جنبه‌های کلیدی مرتبط با تخصص‌های پرستاری، ارائه راهنمایی برای افراد علاقه‌مند به دنبال کردن این رشته‌ها است.

‏مروری بر نقش های تخصصی پرستاری:

‏1. پرستاری اطفال

‏ * تمرکز: نیازهای پزشکی دوران کودکی و رشد رشد، از جمله مراقبت های ویژه و برنامه ریزی ترخیص

‏ * الزامات تحصیلی: مدرک لیسانس در اطفال یا آموزش معادل همراه با آموزش اضافی مخصوص سلامت کودک

‏2. پرستاری بزرگسالان

‏ * تمرکز: مراقبت از سالمندان، با تاکید بر طب سالمندی، مدیریت مراقبت های بهداشتی در منزل، و برنامه ریزی مراقبت های پایان زندگی

‏ * شرایط تحصیلی: مدرک کاردانی در پرستاری بزرگسالان/بارانتولوژی و به دنبال آن گواهینامه یا مدرک لیسانس در رشته پرستاری

‏3. متخصص تغذیه بالینی

‏ * تمرکز: ارتقای وضعیت تغذیه بهینه در بین بیمارانی که درمان‌های مختلف را دریافت می‌کنند، مانند جراحی یا بیماری، اطمینان از حفظ وزن و سطح انرژی سالم

‏ * شرایط تحصیلی: فوق لیسانس تغذیه بالینی یا فوق لیسانس با گرایش رژیم شناسی یا علوم تغذیه

‏4. دستیار کاردرمانی (OTA)

‏ * تمرکز: کمک به مشتریان در انجام فعالیت های روزانه، بهبود کیفیت زندگی آنها از طریق مداخلات درمانی، مدیریت شرایط مزمن، و افزایش بهره وری در محل کار

‏ * شرایط تحصیلی: مدرک لیسانس در کاردرمانی یا رشته تحصیلی مرتبط. گواهینامه های تحصیلات تکمیلی ممکن است بسته به نیاز صنعت متفاوت باشد

‏5. تکنسین داروخانه

‏ * تمرکز: مدیریت وظایف مدیریت دارویی، از جمله تهیه دارو، ذخیره سازی، توزیع و آموزش بیمار

‏ * الزامات تحصیلی: تکنسین داروسازی خبره (CPT)، که معمولاً شامل دوره های عمومی فارماکولوژی در کنار تجربه عمل داروسازی می شود.

‏6. پرستار فناوری پزشکی اورژانس (EMT-RN)

‏ * تمرکز: ارائه مراقبت های اورژانسی در پاسخ به تروما، آسیب شدید یا اورژانس های پزشکی، که اغلب به صورت تیمی در موقعیت های پر استرس کار می کنند.

‏ * الزامات تحصیلی: مجوز پرستار ثبت شده (RN) با صلاحیت ثابت شده در روش های مراقبت اورژانس و خدمات فوریت های پزشکی

‏فرصت های مسیر شغلی:

‏همانطور که نقش های تخصصی پرستاری همچنان در حال تکامل هستند، فرصت ها در صنایع مختلف خود را نشان می دهند. در اینجا چند احتمال وجود دارد:

‏* بیمارستان ها، کلینیک ها و مراکز بهداشتی اجتماعی: در نقش های مراقبت مستقیم از بیمار یا نقش های پشتیبانی اداری کار کنید

‏* امکانات مراقبت های سرپایی، مانند کلینیک های سرپایی، امکانات پرستاری ماهر، و جوامع کمکی: مراقبت را به طور مستقیم به بیماران ارائه می دهند و به عملیات کلی تسهیلات کمک می کنند.

‏* تنظیمات تمرین خصوصی: ارائه خدمات مشاوره به پزشکان خصوصی و کمک به آنها در ارائه مراقبت های پرستاری تخصصی

‏* سازمان‌های دولتی: به عنوان مقامات بهداشت عمومی، هماهنگ‌کننده برنامه‌های مبتنی بر جامعه، یا کارکنانی که در اجرای سیاست‌های مربوط به ارائه مراقبت‌های بهداشتی دخیل هستند، خدمت می‌کنند.

‏* تنظیمات بین المللی: در مأموریت های جهانی در خارج از کشور شرکت کنید و به بهبود دسترسی به خدمات ضروری مراقبت های بهداشتی کمک کنید

‏در نظر گرفتن انتظارات حقوق و رشد بلند مدت:

‏دستمزدها به طور کلی بین نقش های پرستاری تخصصی به دلیل تفاوت در پیشرفت تحصیلی، تجربه و روندهای بازار محلی بسیار متفاوت است. با این حال، بسیاری از موقعیت ها چشم انداز شغلی پایدار با فرصت هایی برای پیشرفت از طریق انجمن های حرفه ای، ادامه تحصیل و نقش های رهبری ارائه می دهند. برخی از عوامل موثر بر انتظارات حقوق عبارتند از:

‏* سطح تجربه: نامزدهای با تجربه تر نسبت به کسانی که کار خود را شروع می کنند، حقوق بیشتری دریافت می کنند

‏* سابقه تحصیلی: پرستاران دارای مجوز حرفه ای (LPNs، RNs، CNPs) درآمد متوسطی بالاتر از همکاران بدون مجوز (ANCCS) دارند، که اغلب پس از اخذ مدرک لیسانس وارد مشاغل سطح ابتدایی می شوند.

‏* مکان: با در نظر گرفتن مناطقی با بازار کار مطلوب و پتانسیل رشد اقتصادی، نرخ غرامت افزایش می یابد.

کارهایی که برای دستیابی به شغل پرستاری می توانید انجام دهید !

‏برای تضمین شغل پرستاری، این راهنمای جامع گام به گام را دنبال کنید که ملاحظات عملی و استراتژی های پیشرفته را برای نشان دادن مهارت ها و صلاحیت های شما به طور موثر در نظر می گیرد:

‏1. کارفرمایان هدف را شناسایی کنید:

‏ - بیمارستان ها، کلینیک ها، امکانات مراقبت های سرپایی و سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی را در مکان(های) مورد نظر خود تحقیق کنید. تماس با همکاران، دوستان یا آشنایان قبلی که در موسسات مختلف حرفه پرستاری موفقی داشته اند را در نظر بگیرید.

‏2. رزومه و نمایه حرفه ای خود را به روز کنید:

‏ - آخرین دستاوردهای خود را در پرستاری برجسته کنید و در عین حال هرگونه تجربیات قابل توجه، کار داوطلبانه یا فعالیت های فوق برنامه مرتبط با رشته خود را به نمایش بگذارید.

‏ - رزومه خود را مختصر، منظم و خواندنی نگه دارید و در صورت لزوم از ابزارهای بصری استفاده کنید. مطمئن شوید که آن را به طور خاص برای هر درخواست کاری که ارسال می کنید تنظیم کنید.

‏ - یک نمایه آنلاین قوی از طریق LinkedIn، AngelList یا پلتفرم های مشابه ایجاد کنید تا با همتایان، مدیران استخدام و کارفرمایان بالقوه آینده ارتباط برقرار کنید. مطمئن شوید که بیوگرافی شما جذاب، واضح است و سهم منحصر به فرد شما در پرستاری و آرزوهای شما در صنعت را برجسته می کند.

‏3. رونوشت ها را آماده کنید:

‏ - اطمینان حاصل کنید که تمام ریز نمرات دانشکده های پرستاری، گواهی های فارغ التحصیلی و گواهی های مربوطه به روز، خوانا و بدون خطا هستند. سوابق را قبل از ارسال برنامه به دقت بررسی کنید تا بعداً دچار سردرگمی نشوید.

‏4. ایجاد یک شبکه:

‏ - در رویدادهای شبکه شرکت کنید، به سازمان های حرفه ای بپیوندید، در سمینارها، وبینارها و کنفرانس های متمرکز بر مشاغل پرستاری شرکت کنید. با همسالان، مربیان و فارغ التحصیلان همکاری کنید تا بینش ها و ارتباطات ارزشمندی به دست آورید.

‏ - پیشرفت، دستاوردها و سؤالات خود را از طریق کانال های رسانه های اجتماعی مانند توییتر و اینستاگرام به اشتراک بگذارید و حساب های مربوط به پرستاری را برچسب گذاری کنید. با دیگرانی که علایق مشترک دارند درگیر شوید، در پروژه ها همکاری کنید و به دنبال مشاوره باشید.

‏5. مهارت های مصاحبه قوی را توسعه دهید:

‏ - مطالعات موردی، مقالات و سناریوهای زندگی واقعی ارائه شده توسط مدیران استخدامی را مطالعه کنید تا پاسخ های متفکرانه ای را به سوالات متداول در مورد تجربیات گذشته خود آماده کنید.

‏ - گوش دادن فعال را تمرین کنید و سؤالات روشنگرانه بپرسید تا بهتر بفهمید که به عنوان بخشی از فرهنگ سازمانی به چه چیزی می خواهید برسید و اینکه چگونه مهارت های شما با اهداف آن هماهنگ است.

‏ - با بحث در مورد چالش هایی که در تجربیات قبلی پرستاری با آن مواجه بوده اید و ارائه راه حل ها، توانایی های حل مسئله و خلاقیت خود را نشان دهید.

‏ - با سوالات معمولی مصاحبه آشنا شوید و آماده باشید تا با اطمینان و اشتیاق به آنها پاسخ دهید.

‏6. نامه جلد خیاط:

‏ - با برجسته کردن اینکه چگونه مهارت‌ها، ارزش‌ها و اشتیاق شما با مأموریت و فرصت‌های شغلی سازمان همسو می‌شوند، نامه‌های پوششی را برای هر موقعیت به صورت جداگانه شخصی کنید. برای نشان دادن توانایی خود در دستیابی به اهداف شرکت، از مثال های خاص از تجربیات خود استفاده کنید.

‏ - به کلمات کلیدی مرتبطی که در سرتاسر رزومه و شرح شغل خود یافت می شوند مراجعه کنید تا نامه شما برجسته شود و به استخدام کنندگان کمک کند تا به سرعت صلاحیت های شما را ارزیابی کنند.

‏7. زودتر درخواست دهید:

‏ - به طور کلی، درخواست زودهنگام سودمند است زیرا به کارفرمایان زمان بیشتری برای بررسی مطالب شما و ارائه بازخورد قبل از دور نهایی مصاحبه ها و ارزیابی ها می دهد.

‏ - در صورت امکان، با استفاده از شبکه‌های حرفه‌ای، دوره‌های کارآموزی، یا برنامه‌های تعاونی برای ایجاد اعتبار و ایجاد روابطی که می‌تواند پس از تبدیل به شغل تمام‌وقت به فرصت‌هایی منجر شود، حتی زودتر درخواست دهید.

‏8. پیگیری بعد از مهلت درخواست:

‏ - از طریق ایمیل با مدیران استخدام یا نمایندگان منابع انسانی تماس بگیرید تا از این نظر قدردانی کنید، به آنها اطلاع دهید که در مورد موقعیت آزاد از کجا مطلع شده اید و درخواست به روز رسانی در مورد وضعیت درخواست خود کنید.

‏ - در مورد مراحل بعدی مورد نیاز برای نهایی کردن روند درخواست خود، مانند برنامه‌ریزی تماس‌های تلفنی، تکمیل بررسی‌های مرجع یا ترتیب مصاحبه، پرس و جو کنید.

‏ - مثبت، پیگیر باشید و به طور منظم پیگیری کنید تا زمانی که پاسخی دریافت کنید یا از یک کارفرما پاسخی دریافت کنید.

‏9. مهارت های قابل انتقال را به نمایش بگذارید:

‏راه‌هایی را برای استفاده از مهارت‌های قابل انتقال به‌دست‌آمده در دوره کارشناسی یا کارشناسی ارشد در جهت انجام مسئولیت‌های نقش‌های مختلف پرستاری بررسی کنید. به عنوان مثال، دانش به دست آمده در زمینه هایی مانند سخنرانی عمومی، ارتباطات، کار تیمی یا مدیریت پروژه ممکن است در واحدهای مراقبت از بیمار پیشرو، آموزش دانشجویان پرستاری، یا نظارت بر ابتکارات جامعه مفید باشد.

‏ - به دنبال فرصت‌هایی برای سخنرانی‌های مهمان، بحث‌های پانل، یا نظارت دانشجو باشید تا تعهد خود را به اشتراک‌گذاری بهترین شیوه‌ها و گسترش مجموعه مهارت‌های خود فراتر از زمینه‌های سنتی پرستاری نشان دهید.

‏10. انعطاف پذیری را حفظ کنید:

‏ - آماده تنظیم مسیر شغلی خود بر اساس شرایط در حال تغییر، مانند ترجیحات شخصی، تعهدات خانوادگی، محدودیت های مالی، یا فرصت های ناشی از شبکه شخصی و حرفه ای خود باشید.

‏ - چالش جدید را پذیرفته و متعهد به احترام به تعهد حرفه ای خود باشید.

مراحل دستیابی به شغل پرستاری

چالش های شغل پرستاری

‏1. رقابت بالا: با گسترش سریع سیستم های مراقبت های بهداشتی در سراسر جهان، رشد قابل توجهی در تقاضا برای پرستاران واجد شرایط در سراسر صنایع وجود داشته است. در نتیجه، رقابت سخت و شدید باقی می ماند و برای افرادی که به دنبال تضمین فرصت های شغلی طولانی مدت هستند چالش برانگیز است. برای حفظ مزیت رقابتی، پرستاران باید به طور مداوم مهارت های جدید را توسعه دهند، با روندها و تحقیقات به روز شوند، آموزش خود را در اولویت قرار دهند و مهارت های نرم قوی مانند ارتباط، سازگاری و کار گروهی را پرورش دهند.

‏2. فرصت های ارتقای محدود: پرستاری به دلیل داشتن یکی از پایین ترین نرخ های ارتقا در مقایسه با بسیاری از رشته های دیگر به دلیل عوامل متعددی از جمله الزامات تجربه محدود، عدم آموزش رهبری مدیریتی و ساختارهای سلسله مراتبی سفت و سخت شناخته شده است. کاندیداها ممکن است در پیشبرد مسیرهای شغلی خود بدون نشان دادن عملکرد استثنایی، کمک قابل توجهی به نتایج بیمار یا خدمت به عنوان الگو برای کارکنان جوان‌تر با مشکل مواجه شوند. در حالی که ادامه کار با پشتکار و مداوم بسیار مهم است، پرستاران همچنین می‌توانند راه‌های جایگزین برای پیشرفت شغلی، مانند دنبال کردن مدارک تحصیلی پیشرفته، برنامه‌های آموزشی تحصیلات تکمیلی، یا کاوش در مسیرهای غیر سنتی (مانند انتقال پزشکی به پرستاری، مراقبت‌های بهداشتی خانگی، اداری) را کشف کنند. پشتیبانی) که فرصت هایی را برای شانس ترفیع بالاتر ارائه می دهند.

‏3. ساعات کار طولانی: ماهیت کار پرستاری اغلب مستلزم تغییر شیفت، ساعات طولانی و شیفت های شبانه گاه به گاه برای اطمینان از توجه سریع به نیازهای بیماران است. ایجاد تعادل در این برنامه های سخت با رفاه فردی، حفظ روابط شخصی و دستیابی به اهداف تحصیلی چالش های اساسی را برای پرستاران ایجاد می کند. کاندیداها باید روی استراتژی هایی مانند تعیین مرزها، توسعه تکنیک های مدیریت زمان موثر و ترکیب روش های آرامش بخشی برای کاهش فرسودگی شغلی سرمایه گذاری کنند. علاوه بر این، شرکت‌ها به‌طور فزاینده‌ای اهمیت گزینه‌های برنامه‌ریزی انعطاف‌پذیر و ارتقای رضایت کارکنان را درک می‌کنند، که پرستاران باید فعالانه در آن مشارکت داشته باشند تا بهره‌وری و نرخ حفظ خود را به حداکثر برسانند.

‏4. فرسودگی شغلی و مسائل مربوط به فرهنگ محیط کار: علیرغم تلاش‌ها برای ارتقای کاهش استرس، مدیریت خواب و سلامت کلی جسمانی، پرستاران اغلب از تجربه علائم فرسودگی شغلی مانند بدبینی، کاهش روحیه، احساس انزوا و کاهش رضایت شغلی گزارش می‌دهند. این مسائل می تواند بر اعتماد نامزد و عملکرد شغلی تأثیر منفی بگذارد و در نهایت بر شانس آنها برای به دست آوردن شغل دائم یا موفقیت در نقش های موجود تأثیر بگذارد. کارفرمایان به طور فزاینده ای از این نگرانی فزاینده آگاه می شوند و سیاست ها و منابعی را با هدف رسیدگی به این نگرانی ها اجرا می کنند، مانند ایجاد محیط های کاری سالم، حمایت از کارکنان با خدمات بهداشت روان، و تشویق گفتگوی باز در مورد تکنیک های مدیریت استرس. پرستاران با هوشیاری و پرداختن به پویایی های منفی محیط کار می توانند به بهبود فرهنگ سازمانی کمک کرده و خطر فرسودگی شغلی را در بین همسالان خود به حداقل برسانند.

‏5. درک قوانین و تغییرات خط مشی: مقررات مراقبت های بهداشتی در کشورها و ایالت ها بسیار متفاوت است و نیاز به انطباق مداوم با قوانین، دستورالعمل ها و پروتکل های محلی دارد. پرستاران برای جلوگیری از تاخیر در برنامه های درمانی، عوارض و مسئولیت های قانونی باید در جریان قوانین در حال تحول و تغییرات سیاست قرار گیرند. عدم انجام این کار می تواند سازمان های مراقبت های بهداشتی را در معرض مجازات ها و از دست دادن شهرت قرار دهد. با اختصاص زمان کافی به مطالعه اسناد مرتبط با مراقبت های بهداشتی و شرکت در جلسات آموزشی، پرستاران می توانند درک خود را از چارچوب های قانونی پیچیده افزایش دهند و به طور موثر اطلاعات مهم را به همکاران، سرپرستان و بیماران خود منتقل کنند.

‏6. به دست آوردن بینش در مورد فرآیندهای مراقبت از بیمار: پرستاران با افزایش ایمنی بیمار، بهینه سازی درمان ها، و نظارت بر نتایج بیمار، نقش مهمی در مراقبت از بیماران و بهبود ارائه مراقبت های بهداشتی ایفا می کنند. با این حال، پیمایش فرآیندهای مراقبت از بیمار گاهی اوقات می‌تواند موانعی را ایجاد کند، به‌ویژه برای کسانی که آموزش رسمی کمتری دارند یا تجربه کمتری در تنظیمات خاص دارند. کاندیداها باید مایل باشند که خارج از محدوده راحتی خود قدم بگذارند، در مورد روش های تشخیصی مختلف بیاموزند، پزشکی مبتنی بر شواهد را تمرین کنند، و همدلی و هوش هیجانی را توسعه دهند تا در مراقبت از بیمار برتری پیدا کنند. پرستاران می توانند از طریق آموزش مداوم، همکاری با همکاران، شبکه های همتا و مشارکت در برنامه های آموزش مداوم، دانش و مهارت های ضروری مورد نیاز برای مدیریت موثر جمعیت بیماران و ارائه مراقبت های با کیفیت بالا را کسب کنند.

چالش های روانشناسی شغل پرستاری

‏پرستاری نقش مهمی در ارائه مراقبت های جامع و جامع به بیماران دارد، اما پیامدهای روانشناختی آن به طور گسترده به رسمیت شناخته نشده است یا به طور جامع به آن پرداخته نمی شود. برای درک اینکه چگونه متخصصان پرستاری جنبه‌های مختلف کار خود را هدایت می‌کنند، بررسی چالش‌های منحصربه‌فردی که از منظر روان‌شناختی با آن‌ها مواجه می‌شوند بسیار مهم است. هدف این مقاله ارائه یک تحلیل دقیق از تأثیر روانشناختی مشاغل پرستاری با تمرکز بر منابع بالقوه استرس، مکانیسم‌های مقابله، رضایت شغلی و تکنیک‌های تقویت مثبت است:

‏1. استرس:

‏ - حجم کار بالا: پرستاران باید مسئولیت های متعددی را به طور همزمان انجام دهند، مانند گرفتن شرح حال بیمار، انجام درمان ها، اطمینان از رعایت پروتکل های تجویز شده، و تسهیل ارتباط موثر بین خود، اعضای خانواده و بیماران. این وظایف می تواند منجر به خستگی و خستگی شود و در نتیجه سطح استرس را افزایش دهد.

‏ - مراقبت پیچیده از بیمار: پرستاران از نزدیک با جمعیت های مختلف بیماران، از کودکان تا افراد مسن که از بیماری های مزمن رنج می برند، کار می کنند. مدیریت پرونده های چند وجهی بیمار و دستکاری چندین اولویت به طور همزمان می تواند فشار و فشار زیادی ایجاد کند.

‏ - فشار برای برآورده کردن استانداردهای کیفیت: رهبران پرستار و مدیریت بیمارستان انتظارات دقیقی در مورد نتایج مراقبت از بیمار دارند و از پرستاران می‌خواهند که تخصص، کارایی و پایبندی به دستورالعمل‌های تعیین‌شده را نشان دهند. عدم رعایت این معیارها می تواند منجر به انتقاد، اقدامات انضباطی حرفه ای و آسیب به اعتبار سازمانی شود.

‏ - بار عاطفی: آشفتگی عاطفی که توسط بیماران تحت مداخلات درمانی، تروما یا شرایط مزمن تجربه می‌شود، می‌تواند پاسخ‌های استرس را در پرستارانی که مسئول مراقبت از آنها هستند، تقویت کند.

‏2. مکانیسم های مقابله ای:

‏ - مدیریت زمان: مدیریت زمان موثر برای متعادل کردن خواسته های کاری، کاهش فرسودگی شغلی و افزایش عملکرد کلی شغلی بسیار مهم است. تکنیک‌هایی مانند مدیتیشن ذهن‌آگاهی، هدف‌گذاری و برنامه‌ریزی ساختاریافته می‌توانند به پرستاران کمک کنند تا سازماندهی شده، استرس را کاهش دهند و تخصیص منابع را بهینه کنند.

‏ - شیوه های خودمراقبتی: درگیر شدن در ورزش منظم، مشاوره تغذیه و جستجوی حمایت اجتماعی می تواند تنش های جسمی و عاطفی را در پرستاران کاهش دهد. فعالیت‌هایی مانند یوگا، کلاس‌های رقص، پروژه‌های باغبانی یا فرصت‌های داوطلبانه می‌توانند حس موفقیت را تقویت کنند و بهزیستی کلی را بهبود بخشند.

‏ - شبکه های پشتیبانی حرفه ای: همکاری با همکاران، شرکت در گروه های همتا، و پیوستن به انجمن های حرفه ای می تواند بینش، مشاوره و حمایت عاطفی ارزشمندی را در زمان های چالش برانگیز ارائه دهد. به اشتراک گذاری تجربیات با دوستان، اعضای خانواده یا جوامع آنلاین نیز می تواند انعطاف پذیری و مثبت اندیشی را تشویق کند.

‏3. رضایت شغلی:

‏ - مراقبت عالی از بیمار: لذت بردن از روند کمک به بیماران در حالی که نشان دادن تخصص در زمینه های تخصصی مربوطه می تواند رضایت شغلی را افزایش دهد. بازخورد مثبت دریافت شده از بیماران و مدیریت بیمارستان به ارزش و هدف درک شده پرستاران کمک می کند.

‏ - نظارت و به رسمیت شناختن: دریافت بازخورد سازنده، تمجید و قدردانی از ناظر(ها) یا همکاران نشان دهنده قدردانی از کمک های پرستاران است که منجر به افزایش رضایت شغلی و وفاداری می شود.

‏ - استقلال و انعطاف پذیری: پرستاران از آزادی تصمیم گیری آگاهانه در مورد مراقبت از بیمار، دسترسی به فرصت های آموزشی و آموزشی و مشارکت در طرح های خدمات اجتماعی لذت می برند. برنامه های انعطاف پذیر و حجم کاری معقول به پرستاران اجازه می دهد تا تعهدات حرفه ای خود را با زندگی شخصی و علایق خود متعادل کنند.

‏4. تکنیک های تقویت مثبت:

‏ - به رسمیت شناختن و پاداش: قدردانی منظم از دستاوردهای پرستاران، عملکرد بیش از حد انتظار، و جشن گرفتن نقاط عطف می تواند انگیزه و الهام بخش آنها برای تلاش برای بهبود و ادامه رشد حرفه ای باشد. تمجیدهای عمومی، تمجیدهای شفاهی، پاداش ها و مشوق ها به عنوان ابزار قدرتمندی برای تقویت رفتارهای مطلوب و پرورش فرهنگ احترام و انصاف عمل می کنند.

‏ - رهبری و راهنمایی: جستجوی راهنمایی از پرستاران، مشاوران یا مدیران بیمارستان با تجربه تر، فرصت های ارزشمندی برای یادگیری، ایجاد مهارت های حل مسئله و گسترش شبکه حرفه ای فرد فراهم می کند. قدردانی و بازخورد از سوپروایزرها و مربیان می تواند به اعتماد به نفس و عزت نفس پرستاران کمک کند و در نتیجه بر رضایت شغلی کلی آنها تأثیر بگذارد.

‏ - کار تیمی و همکاری: ایجاد روابط قوی با همکاران، شرکا و مشتریان می تواند ارتباط بهتر، مسئولیت مشترک و حمایت متقابل را تسهیل کند. فعالیت‌های تیمی مشترک، تیم‌های پروژه و پلتفرم‌های مجازی، پرستاران را قادر می‌سازد تا در تعاملات معنادار و تبادل ایده شرکت کنند.

نحوه کمک به پرستاران در جامعه

نحوه کمک به پرستاران در جامعه

‏پرستاران نقش اساسی در رسیدگی به نیازهای مراقبت های بهداشتی در بخش های مختلف، از جمله تنظیمات مراقبت های اولیه، امکانات مراقبت های طولانی مدت، بخش های اورژانس، بیمارستان ها و کلینیک ها ایفا می کنند. به عنوان متخصصان جامعه محور، پرستاران اغلب هنگام ارائه خدمات مستقیم، هدایت سیستم های اداری و حفظ ارتباطات در جوامع محلی با چالش های منحصر به فردی مواجه می شوند. پرستاران با استفاده از اشتیاق، مهارت و فداکاری خود می توانند به طور قابل توجهی رفاه افراد، خانواده ها و سازمان ها را در محدوده جامعه خود افزایش دهند. از طریق استراتژی‌های جامع و همکاری، پرستاران می‌توانند خود و دیگران را توانمند کرده و در نهایت به بهبود سلامت جمعیت و برابری اجتماعی کمک کنند.

‏1. برنامه های اطلاع رسانی جامعه:

‏ - فرصت‌های داوطلبانه: ارائه جلسات آموزشی، کارگاه‌ها، و برنامه‌های آموزشی عملی به پرستاران اجازه می‌دهد تا بهترین شیوه‌ها را به اشتراک بگذارند، روندهای فعلی را مورد بحث قرار دهند و در بین اعضای جامعه ظرفیت ایجاد کنند. کتابخانه‌های محلی، مدارس، مراکز سالمندان و مراکز اجتماعی ممکن است مکان‌های مناسبی برای میزبانی رویدادها باشند.

‏ - آموزش و مشاوره به بیمار: اجرای کمپین های آگاهی عمومی در مورد موضوعات خاص سلامت، ارائه جلسات اطلاع رسانی رایگان، و ارتباط پرستاران با جمعیت های محروم می تواند درک، ارتقای خودکارآمدی و تسهیل مشارکت موثر بیمار را افزایش دهد.

‏ - راهنمایی و همکاری همتایان: ایجاد فرصت‌های شبکه‌ای از طریق بحث‌های گروهی، فهرست‌های ایمیل، و انجمن‌های آنلاین، پرستاران را قادر می‌سازد تا دانش را به اشتراک بگذارند، از همتایان بیاموزند و دیدگاه‌های جدید را کشف کنند. فناوری‌های واقعیت مجازی و پزشکی از راه دور می‌توانند موانع جغرافیایی را بیشتر از بین ببرند و همکاری مداوم را تضمین کنند.

‏2. ابتکارات حمایت از سلامت:

‏ - توسعه سیاست و حمایت: همکاری با رهبران مدنی، سازمان‌دهندگان جامعه، قانون‌گذاران، و سایر ذینفعان برای توسعه و حمایت از سیاست‌هایی که شامل و نمایندگی پرستاران در فعالیت‌های پزشکی، تحقیقات و توسعه سیاست‌ها را در اولویت قرار می‌دهد.

‏ - یکپارچه سازی سیستم سلامت: مشارکت با ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، شرکت های بیمه، تولیدکنندگان دارو، و سازمان های دولتی برای رسیدگی به مسائل سیستمی که بر پرسنل پرستاری، فرآیندهای تایید صلاحیت و دسترسی به منابع مراقبت های بهداشتی تاثیر می گذارد.

‏3. پروژه های بهبود کیفیت:

‏ - اجرای دستورالعمل‌های بهترین عملکرد: آموزش پرستاران در مورد پزشکی مبتنی بر شواهد، روش‌های کنترل عفونت، و سایر روش‌های عملیاتی استاندارد به ساده‌سازی جریان‌های کاری و بهبود نتایج مراقبت از بیمار کمک می‌کند. ماژول های آموزشی را می توان با استفاده از فرمت های رسانه دیجیتال تعاملی توسعه داده و به صورت الکترونیکی توزیع کرد.

‏ - پایش و ارزیابی عملکرد: توسعه شاخص‌های عملکرد، ارزیابی پیشرفت به سوی اهداف، و انتقال یافته‌ها به ذینفعان مربوطه، پاسخگویی و بهبود مستمر را تضمین می‌کند. ارزیابی مستمر می‌تواند زمینه‌های بهبود را برجسته کند و اصلاحات لازم برای حفظ کیفیت بالای مراقبت از بیمار را پیش ببرد.

‏4. ظرفیت سازی و توسعه مهارت ها:

‏ - آموزش آمادگی نیروی کار: برگزاری دوره های تخصصی با تمرکز بر توسعه تفکر انتقادی، توانایی های حل مسئله و شایستگی های فنی مورد نیاز برای ورود به نقش های پرستاری در مراحل مختلف شغلی (دانشجو، کارورز، شاغل تازه دارای مجوز).

‏ - آموزش مداوم: ایجاد فرصت‌هایی برای آموزش مداوم و به‌روزرسانی‌های گواهینامه از طریق وبینارها، کنفرانس‌ها، کارگاه‌ها و ماژول‌های آموزش الکترونیکی، پرستاران را تشویق می‌کند تا با پیشرفت‌های صنعت و بهترین شیوه‌ها آشنا بمانند.

‏5. تحقیق و تجزیه و تحلیل داده ها:

‏ - انجام نظرسنجی ها و گروه های کانونی: جمع آوری اطلاعات از پرستاران، بیماران و اعضای جامعه برای شناسایی نقاط درد، علل ریشه ای و بهبودهای مورد نظر می تواند به طراحی برنامه هدفمند، اجرای استراتژی و موفقیت اندازه گیری کمک کند.

‏ - تجزیه و تحلیل داده‌های ترخیص از بیمارستان: استفاده از سوابق الکترونیکی سلامت، داده‌های ادعاها و نرم‌افزار آماری برای ردیابی تغییرات در لیست انتظار بیماران بستری، مدت اقامت و نرخ‌های بستری مجدد، که مستقیماً بر عملکرد روزانه پرستاران و نتایج مراقبت از بیمار تأثیر می‌گذارد.

‏6. رسانه های اجتماعی و جوامع آنلاین:

‏ - استفاده از پلتفرم هایی مانند فیس بوک، توییتر، لینکدین، اینستاگرام و پینترست برای نمایش موفقیت ها، چالش ها وتجربیات پرستاران در جامعه. ارتباط با افراد همفکر و به اشتراک گذاری محتوای آموزشی می تواند پرستاران را توانمند کند و حس تعلق و حمایت متقابل را تقویت کند.

‏7. همکاری و شبکه سازی:

‏ - شرکت در کنفرانس‌ها، سمینارها و کارگاه‌های آموزشی برای ارتباط با سایر پرستاران، مشاوران و رهبران بیمارستان‌ها در سراسر جهان، گسترش شبکه‌های ملی و بین‌المللی و دسترسی به راه‌حل‌های پیشرفته و یافته‌های تحقیقاتی.

‏ - مشارکت در پروژه‌های مشترک شامل سازمان‌های شریک، نهادهای غیرانتفاعی، دانشگاه‌ها و نهادهای دولتی برای مقابله با چالش‌های مشترک و پیگیری اهداف مشترک مرتبط با بهبود سلامت جامعه و ارتقای برابری سلامت.