کشور فلسطین و سابقه جنگ آن

‏فلسطین منطقه ای در خاورمیانه است که عمدتاً سرزمین های کرانه باختری و نوار غزه را در بر می گیرد. کرانه باختری بین دریای مدیترانه و رود اردن واقع شده و با اسرائیل، اردن و دریای مرده هم مرز است. نوار غزه در امتداد خط ساحلی مدیترانه قرار دارد و با اسرائیل و مصر هم مرز است. این سرزمین ها توسط فلسطینی ها و اسرائیلی ها به خاطر دولت های ملی مربوطه خود ادعا می شود. فلسطینیان به دنبال ایجاد یک کشور مستقل فلسطینی در این مناطق هستند، در حالی که اسرائیل از زمان جنگ شش روزه در سال 1967، کرانه باختری و نوار غزه را اشغال کرده است.

‏فلسطین در حال حاضر به عنوان یک نام کشوری به طور رسمی مورد شناسای نیست و به دلیل تاریخ مختلف و اشتغال اسرائیل به بخش های مختلف آن، شامل چهار بخش اصلی می شود:

‏1. بخش غزه (Gaza Strip): یک منطقه کرانه در خاورمیانه که توسط فلسطینی ها در سال 2007 دسته بود. این بخش به اسرائیل و مصر از طرف های مرز خود است. تمام ارتباطات و مرزهای این نوار با حکومت فلسطین در منطقه غزه برقرار است.

‏2. کرانه باختری (West Bank): کرانه باختری شامل نزدیک به 58% سرزمین فلسطین است و مشغول به اشتغال اسرائیلی هست. این بخش به اسرائیل و اردن از طرف های مرز خود است. کرانه باختری به دلیل مختلفیت های تاریخی و فرهنگی، شامل سه بخش واحد می شود:

‏ a. جنوبی (South):شامل مناطق بیت‌لاحم، خلیل الرحمن (هوش بن), بعلا، دریا و کرک.

‏ b. وسطی (Central): شامل مناطق رامالله، بیرزیت، سلفیت، نابلوس و جرش.

‏ c. شمالی (North): شامل مناطق جنین، طول کرم و قلقیلیا.

‏3. القدس (East Jerusalem): منطقه القدس از طرف اسرائیل به عنوان قسمتی از تهران هوشتار شناسای می شود، اما به دلیل اهمیت این شهر برای مردم فلسطینی و به دنبال ایجاد یک دولت مستقل فلسطینی، بخشی از آن به فلسطین شده است. القدس توسط اسرائیل از سال 1967 به طور کامل اشغال شده است.

‏4.عاصمه (Capital): فلسطینیان در حال حاضر منطقه آل بیره را به عنوان عاصمه خود می دانند. این نقطه در منطقه غزه واقع شده است، اما در حال حاضر قابلیت ایجاد یک دولت مستقل در هر یک از بخش های فلسطین مشکل است.

‏همه چهار بخش فلسطین به دلیل تاریخ مختلف، اشتغال اسرائیل و وجود حکومت فلسطین در منطقه غزه، به صورت متفرق تعریف می شوند. این شرایط در حال حاضر به پیاده سازی دولت مستقل فلسطینی دشوار می کند. این فرآیند به عنوان دو دولتی برنامه اسرائیل در حال انجام است، که باعث افزایش ترس و ضعف در منطقه شده است.

‌‏وجود یهودی در فلسطین به طور بایگانی شروع شده است و در طول تاریخ در این منطقه حاضر بوده است. اما به طور معروف، تاریخ ریشه کرانه یهودی در فلسطین با برگشت یهودی ها به زمین اسرائیل و به خصوص فلسطین شروع شده است. این رویداد تاریخی به عنوان حمله یهودی به فلسطین (کرانه یهودیت) شناسای می شود. اگرچه تاریخ جدیدتری از حمله یهودیت در فلسطین برای جامعه یهودی انگیزه داد، اما روند پیشرفتی در این زمینه از انتقال یهودی ها به فلسطین پس از دوران دیگر شروع شده است. در ادامه باری از نقاط اصلی در روند جذب یهودی ها به فلسطین بررسی می شود:

۱. برگشت یهودی ها از روسیه (1882-1914): طی دوران 19 سال با انتقال یهودی ها به فلسطین از روسیه، بیش از 60،000 نفر یهودی در فلسطین حضور یافتند. این انتقالات به عنوان اولین دوران بزرگترین بازگشت یهودی به فلسطین شناسای می شود. برخی از این یهودی ها، از مناطقی که بر اثر تقلیف به روسیه بودند در فلسطین حضور یافتند. این انتقال ها به طور مستقیم به کرانه یهودیت ادامه داد و به اولین بار از این روزنگاری، تقلیف یهودی در فلسطین به عنوان یک تفاهم شد.

‏2. زمان فرانسه (1914-1918): تحریک یهودی در دوران جنگ جهانی اول به خوبی شروع شد و بیش از 100،000 یهودی جهان در این دوران از استان های مختلف به فلسطین انتقال یافتند. این پروازها به عنوان سبب افزایش جمعیت یهودی در فلسطین شناسای می شود. برخی از این جهادی ها، به همین زمان در فلسطین دیگر به خود کشور برگشتند، اما بسیاری از آنها، در فلسطین حضور داشتند. این دوران به اولین بار از تقلیف یهودی در فلسطین به عنوان یک برنامه برگشتی در این منطقه صحبت می شد.

‏۳. دوران بین العوام (1918-1939): بعد از انتقال یهودی ها به فلسطین از روسیه و دوران جنگ جهانی اول، دوران بین العوام با افزایش برنامه های برگشت یهودی در فلسطین شروع شد. در این دوران، به طور کلی 150،000 یهودی از استان های مختلف به فلسطین انتقال یافتند. حمله یهودی به فلسطین در این دوران به طور دائمی ادامه داد و بسیاری از آنها، همچنان کشور خود را ترک کرده بودند. این دوران به عنوان دوران مهم در تقلیف یهودی در فلسطین شناسای می شود.

4. دوران جنگ جهانی دوم (1939-1945): در دوران جنگ جهانی دوم، حمله یهودی به فلسطین به اندازه بیشتر از قبل ادامه داد. برخی از یهودی های اروپایی، به برخی از مناطق فلسطین تا طور استثنائی انتقال یافتند. این دوران به عنوان دوران اخیری تقلیف بزرگ یهودی در فلسطین شناسای می شود. حمله یهودی به فلسطین در این دوران، باعث افزایش ترس و ضعف در منطقه شده است. این دوران به طور کامل تاریخی کرانه یهودیت در فلسطین را تأسیس کرد. این حمله باعث ایجاد کشور اسرائیل در فلسطین شد که در حال حاضر، به شانس، نتیجه این حمله بزرگترین دولت یهودی در تاریخ است. به این جهت، تاریخ یهودی در فلسطین با حمله یهودی به فلسطین شروع شده است.

‏فلسطین همواره مخالف صهیونیسم بوده است، که جنبشی سیاسی است که از ایجاد و حمایت از یک دولت-ملت یهودی در منطقه موسوم به اسرائیل-فلسطین حمایت می کند. فلسطینی ها، همسایگان عرب آنها و بسیاری دیگر از کشورها و سازمان های بین المللی در سراسر جهان، صهیونیسم را نوعی استعمار شهرک نشین و برتری قومی می دانند.

‏موضع فلسطین در برابر صهیونیسم ریشه در پیوندهای تاریخی، فرهنگی و سیاسی آنها با این سرزمین دارد. فلسطینی ها به صهیونیسم به عنوان یک ایدئولوژی می نگرند که به دنبال خلع ید آنها از سرزمینشان، محو تاریخ آنها و جایگزینی آنها با شهرک نشینان یهودی است. این منجر به درگیری چند دهه ای بین فلسطینی ها و اسرائیلی ها شده است که با خشونت، آوارگی و تنش های دیپلماتیک مشخص شده است.

‏فلسطینی ها برای ایستادگی در برابر صهیونیسم راهبردها و تاکتیک های مختلفی را به کار گرفته اند، از جمله:

‏1. تلاش های دیپلماتیک: فلسطینی ها با درجات مختلف موفقیت، به دنبال شناسایی و حمایت بین المللی برای آرمان خود بوده اند. آنها به عنوان یک کشور ناظر غیرعضو در سازمان ملل به رسمیت شناخته شده اند، اما به دلیل مخالفت ایالات متحده و اسرائیل برای به دست آوردن عضویت کامل با چالش هایی روبرو هستند.

‏2. بایکوت، سلب سرمایه و تحریم ها (BDS): جنبش BDS با الگوبرداری از جنبش ضد آپارتاید در آفریقای جنوبی، یک کمپین جهانی است که خواستار تحریم اقتصادی، دانشگاهی و فرهنگی اسرائیل در اعتراض به رفتار اسرائیل با فلسطینیان است. جنبش BDS در سال‌های اخیر، به‌ویژه در محوطه‌های دانشگاهی و محافل سیاسی مترقی مورد توجه قرار گرفته است.

‏3. مقاومت: فلسطینیان از طریق اشکال مختلف مقاومت از جمله مبارزه مسلحانه، نافرمانی مدنی و تظاهرات گسترده در برابر گسترش رژیم صهیونیستی مقاومت کرده اند. انتفاضه اول و دوم (قیام) در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 2000 نمونه های اصلی مقاومت توده ای در برابر اشغالگری اسرائیل و شهرک سازی صهیونیست ها بود.

‏4. اقدام حقوقی: فلسطینی ها و متحدان آنها راه های قانونی را برای به چالش کشیدن سیاست های صهیونیست ها دنبال کرده اند، از جمله طرح شکایت علیه اسرائیل در دادگاه های بین المللی برای جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت. دادگاه کیفری بین‌المللی اخیراً تحقیقاتی را در مورد جنایات جنگی احتمالی انجام شده در سرزمین‌های فلسطینی آغاز کرده است، اقدامی که اسرائیل به شدت با آن مخالف است.موضع فلسطین در برابر صهیونیسم ریشه در تمایل آن به حفاظت از مردم، سرزمین و فرهنگ خود در برابر آنچه که به عنوان یک ایدئولوژی استعمارگر و توسعه طلب می داند، است. فلسطینی ها از راهبردهای مختلفی از جمله دیپلماسی، تحریم اقتصادی، مقاومت و اقدام قانونی در مبارزه مداوم خود علیه صهیونیسم و اشغالگری اسرائیل استفاده می کنند.

‏اشغال فلسطین یا غصب فلسطین به روند مستمر کنترل و شهرک سازی اراضی فلسطینی توسط اسرائیل اطلاق می شود که با تأسیس کشور اسرائیل در سال 1948 آغاز شد. این اشغال به طور گسترده توسط جامعه بین المللی به عنوان نقض قانون محکوم شد حقوق بین الملل و مانع اصلی صلح در خاورمیانه است.ریشه های اشغال را می توان در اوایل قرن بیستم جستجو کرد، زمانی که مهاجرت یهودیان به فلسطین در پاسخ به آزار و اذیت در اروپا افزایش یافت. این منجر به تنش‌هایی بین جمعیت عرب و یهودی شد که در نهایت در طول جنگ اعراب و اسرائیل در سال 1948 به خشونت کشیده شد. در پایان جنگ، اسرائیل سرزمین‌های بیشتری فراتر از مرزهای تعیین‌شده توسط سازمان ملل در سال 1947 و صدها نفر را تصرف کرد. هزاران فلسطینی از خانه های خود آواره شده بودند.در دهه‌های بعد، اسرائیل به گسترش قلمرو خود از طریق یک سری درگیری‌های نظامی و الحاقات ارضی، از جمله جنگ شش روزه 1967، که به اشغال کرانه باختری، نوار غزه و بیت‌المقدس شرقی توسط اسرائیل انجامید، ادامه داد. این مناطق از آن زمان به رغم قطعنامه های متعدد سازمان ملل مبنی بر خروج آنها و تشکیل کشور فلسطینی، تحت کنترل اسرائیل بوده است.

‏این اشغال عواقب گسترده ای برای مردم فلسطین داشته است، از جمله از دست دادن زمین، خانه، و معیشت، و همچنین محدودیت در رفت و آمد، دسترسی به منابع، و خودمختاری سیاسی. مقاومت فلسطین در برابر اشغالگری به اشکال مختلفی از جمله مبارزه مسلحانه، اعتراضات غیرخشونت آمیز و دیپلماسی بین المللی شکل گرفته است. با این حال، علیرغم تلاش‌های مستمر برای دستیابی به صلحی عادلانه و پایدار، اشغال فلسطین تا به امروز ادامه دارد و پایان روشنی در آن دیده نمی‌شود.غصب فلسطین به روند مستمر کنترل و شهرک سازی اراضی فلسطینی توسط اسرائیل اطلاق می شود که با تأسیس کشور اسرائیل در سال 1948 آغاز شد و از آن زمان از طریق یک سری درگیری های نظامی و الحاق سرزمینی گسترش یافته است. این اشغال تأثیر مخربی بر مردم فلسطین و مبارزات آنها برای تعیین سرنوشت و تشکیل کشور داشته است و همچنان منبع اصلی درگیری و بی ثباتی در منطقه است.