اختلال ADHD

مشخصات و توضیحات اختلال ADHD برای آشنایی بیشتر با این بیماری

اختلال ADHD

اختلال ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) یا اختلال کم‌ توجهی و بیش ‌‌فعالی که اغلب از زمان کودکی قابل تشخیص است اما در بیشتر موارد این بیماری تا بزرگسالی ادامه پیدا می کند. شناخت بهتر و زودتر این بیماری بسیار اهمیت بالایی دارد، به همین دلیل کلینیک مغز و اعصاب رها در این مطلب به بررسی این اختلال پرداخته و به سوال بیش فعالی چیست و راه های درمان آن می پردازیم.

بیماری ADHD یک نقص تکاملی‌ عصبی است که اغلب در سنین کمتر از 7 سالگی نشان داده می شود و ممکن است تا بزرگسالی نیز ادامه پیدا کند. با اینکه اکثر موارد این بیماری در کودکان مشاهده می ‌شود، ولی بزرگسالان نیز امکان دارد به این اختلال کم توجهی مبتلا شوند.

گاهی به این بیماری سندرم ADHD هم گفته می‌ شود. واژه سندرم به معنی مجموعه ‌ای از نشانه‌ ها و علائم می باشد که اغلب در بیماری‌ های گوناگون وجود دارند. اختلال ADHD یک بیماری مشخص است پس شاید استفاده از واژه سندرم کاملاً درست نباشد.

علائم بزرگسالان در بیماری بیش فعالی چیست؟

گفتن علائم ADHD در بزرگسالان بسیار سخت است. این سختی به خاطر نداشتن تحقیقات کافی بر روی افراد بزرگسالان مبتلا به ADHD می باشد. به خاطر آن که ADHD یک اختلال رشدی بوده، معتقد هستند که ADHD در بزرگسالان بروز نمی کند مگر آنکه اول در دوران کودکی به آن مبتلا شده باشند. در صورتی که مشخص شده است علائم ADHD معمولا از دوران كودكي شروع می شود و در دوران نوجواني و سپس در بزرگسالی فرد باقی می ماند.

هر گونه بیماری یا عارضه اضافه ای (افسردگی، نارساخوانی و …) که کودکان مبتلا به اختلال کم ‌توجهی – بیش‌فعالی تجربه می کنند نیز امکان دارد تا زمان بزرگسالی ادامه داشته باشد.

حدود 15٪ از افرادی که در کودکی به این بیماری دچار شده اند، در سن 25 سالگی نیز کماکان این اختلال را از خود نشان می دهند و 65٪ آن ها در سن 25 سالگی همچنان تحت تأثیر بعضی از علائم مختل کننده قرار می گیرند.

بعضی متخصصان موارد زیر را از علائم بیماری بیش فعالی در بزرگسالان مطرح کرده اند:

• بی دقتی و توجه نکردن به جزئیات کارها

• همیشه می خواهند کارهای جدیدی را انجام دهند در حالی کار های قبلی را نیمه کاره رها میکنید.

• ضعق داشتن زیاد در نظم و سازماندهی امور

• نداشتن توانایی در تمرکز یا اولویت بندی امور

• دائما اشیا را گم می کنند

• دچار فراموشی می شوند

• داشتن حالت بی قراری و بی تابی

• برای حفظ سکوت دچار مشکل هستند و خارج از نوبت صحبت می کنند

• جواب های بی ربط به سوال ها و اکثرا حرف زدن دیگران قطع خواهند کرد

• نوسانات خلقی و واکنش های احساسی سریع

• ناتوانایی در مدیریت استرس خود

• خطر کردن در فعالیت ها بدون توجه به امنیت شخصی یا امنیت دیگران

اختلال بیش فعالی در بزرگسالی

تشخیص بیماری بیش فعالی یا ADHD

تشخیص بیش فعالی ساده نمی باشد به خاطر آن که اختلالات دیگری مانند اضطراب، افسردگی، اختلالات خواب هم می‌توانند علائم مشابه این بیماری را داشته باشند.

هر کودکی که جنب ‌و جوش زیاد داشته یا مقداری نسبت به همه پیز بی ‌توجه است به ADHD مبتلا نیست. شاید برای همه شما سوال شده باشد که برای بیش فعالی به چه دکتری باید مراجعه کرد از این رو باید دقت داشته باشید که تشخیص نهایی اختلال کم توجهی – بیش فعالی به عهدۀ پزشک متخصص یا روانپزشک می باشد.

تشخیص بیماری ADHD

درمان

آموزش های روانی (Psychoeducation)

به این معنی می باشد که شما یا فرزندتان برای بحث در مورد بیش فعالی یا ADHD و تأثیرات آن ترغیب می شوید. این کار می تواند به کودکان، نوجوانان و بزرگسالان کمک زیادی کند تا بیماری ADHD درک کرده و آن را طبیعی قلمداد کنند.

2- روش رفتار درمانی (Behaviour therapy)

این روش اغلب شامل مدیریت رفتار می باشد، به طوری که از یک سیستم پاداشی استفاده کرده تا کودک برای کنترل اختلال کم توجهی خود تلاش نماید.

این روش به اینگونه می باشد که رفتارهایی را که می خواهید در فرزندتان نهادینه شود و رعایت کند را مشخص می کنید. سپس به خاطر رفتار خوبش یک پاداش کوچکی برای او در نظر می گیرید و اگر بد رفتاری کرد او را از جایزه و پاداش محروم می نمایید.

3- تعلیم والدین

برنامه های ویژه تعلیم والدین به شما در یادگیری راه های ویژه و خاص برای صحبت کردن با فرزندتان و بازی با آن ها برای بهتر کردن میزان توجه و رفتار آن ها کمک شایانی می کند.

این برنامه ها اغلب در گروه هایی با 10 تا 12 والدین برگزار می شود. این برنامه ها اغلب شامل 10 تا 16 جلسه بوده و هر جلسه حداکثر 2 ساعت زمان می برد.