کوکو شنل فردی مهم و تاثیرگذار در صنعت مد و فشن است. شنل که طراحیهایش به هیچ زمان و دورهای محدود نمیشوند و همواره پرطرفدار و محبوب هستند. در این مطلب نگاهی داریم به زندگینامه کوکو شنل و اتفاقاتی که این برند را در جهان مد جاودانه ساخته؛ پس در ادامه این مقاله همراه ما باشید.
گابریل بونور «کوکو» شنل ( Gabrielle Bonheur “Coco” Chanel) در ۱۹ آگوست ۱۸۸۳ در «سامور» فرانسه متولد شد و در دوازده سالگی پس ازمرگ مادرش به پرورشگاه فرستاده شد. در پرورشگاه کوکو توسط راهبهها پرورش داده شد و آنها به او خیاطی را به خوبی یاد دادند، هنری که به شغل پردرآمد و شهرتآفرین کوکو شنل تبدیل شد.
تخلص گابریل هم داستان جالبی دارد؛ او مدتی را به عنوان خواننده مشغول کار بود. در نتیجه نام مستعار کوکو شنل یادگار روزهای خوانندگی اوست. شنل در سن هجدهسالگی پس از این که از پرورشگاه بیرون آمد در یک خیاطخانه مشغول به کار شد. او مانند بیشتر هنرمندان، زندگی شخصی پیچیدهای دارد. وی در سال ۱۹۲۰ رابطهای کوتاهمدت با ایگو استراوینسکی داشت.
حدود سال ۱۹۲۳، او با مردی ثروتمند به نام هیو گروسنور آشنا شد که دوک وستمینستر بود. این آشنایی به یک رابطۀ طولانیمدت چندینساله ختم شد اما زمانی که هیو از گابریل درخواست ازدواج کرد، جواب رد شنید. شنل در این مورد گفته بود:
زنان زیادی هستند که میتوانند دوشس وستمینستر باشند اما فقط یک شنل در جهان وجود دارد!
شنل در بیست سالگی با اتین بالسان (Etienne Balsan) آشنا شد و بالسان پیشنهاد تجارت کلاه در پاریس را با او مطرح کرد. شنل در سال ۱۹۲۰ اولین مغازه خود را در پاریس تاسیس کرد تا شروع به فروش انواع کلاه کند و کمی بعد دوخت لباس را آغاز کرد. اولین طراحیهای او با استقبال زیادی رو به رو شد و طولی نکشید تا به شهرت برسد.
اولین موفقیت او در زمینهی طراحی لباس به صبحی سرد در شهر دوویل برمیگردد، زمانی که از یک زیرپیراهن کشباف قدیمی، لباسی زیبا دوخت و در جواب کسانی که می پرسیدند لباس را از کجا خریده است؟ پیشنهاد می داد که: اگر مایل هستند یکی هم برای آنها میدوزد. شنل ارتباطات خوبی که با ژان کوکتو و پابلو پیکاسو داشت، توانست جایگاه خود را به خوبی در دنیای هنرمندان تثبیت کند.
در سال ۱۹۲۵، شنل کت و دامن افسانهایش را به دنیای مُد معرفی کرد: «کت بدون یقه و دامن جذب.»
در سال ۱۹۲۵، شنل دیگر به یک برند جا افتاده تبدیل شده بود و در همین زمان، از کت و دامنهای کوتاه معروفش رونمایی کرد. کوکو در طراحی این نوع خاص از کت و دامن، از لباسهای مردانه الهام گرفته بود و روی راحتی تاکید بیشتری داشت. او حتی جرات کرد دامنها را کمی کوتاهتر طراحی کند تا جایی که ساق پای زنان به راحتی قابل دیدن بود و این در آن زمان بسیار هنجارشکنانه تلقی میشد. این کوکو شنل بود که باعث شد زنان با کرستها و دیگر لباسهای آزاردهندهی زنانه خداحافظی کنند و به این باور برسند که «راحتی و زیبایی در مقابل هم قرار نمیگیرند.»
شنل همچنین طراحی لباسهای کوتاهی را با رنگ سیاه شروع کرد که برای مخاطبانش بسیار جالب توجه بود. او به همه ثابت کرد که مشکی برای لباس شب رنگی شیک وجذاب است.
رکود اقتصادی بین المللی در دههی ۱۹۳۰، تاثیر مخربی بر کمپانی شنل داشت اما این جنگ جهانی دوم بود که سبب شد شنل تمامی کسب و کارهایش را تعطیل و کارگرهایش را اخراج کند. کوکو مجبور شد خانۀ مد شنل را تعطیل شد و برای چند سال از دنیای مد فاصله بگیرد… او تنها زمانی توانست به کسب و کارش باز گردد که جنگ پایان یافته بود. در اوایل دهه ۱۹۵۰، شنل در سن ۷۰ سالگی پیروزمندانه به دنیای مد بازگشت، در ابتدا انتقادات شدیدی از سوی منتقدانش متوجه او بود اما پس از مدتی طراحیهای ظریف و راحتش که باب سلیقه و خواستهی زنان بود، طرفداران پروپاقرصی در سرتاسر جهان پیدا کرد.
کوکو بعد از پایان جنگ یک میهمانی بزرگ برای بازگشت صنعت مد به دوران اوج خود در سال ۱۹۵۴ ترتیب داد و پس از آن هتل ریتز را در شهر پاریس برای اقامت انتخاب کرد و تا زمان مرگش (۱۰ ژانویه ۱۹۷۱) در آنجا اقامت داشت.
در دهم ژانویهی سال ۱۹۷۱، شنل در آپارتمانش در هتل ریتز، در سن ۸۷ سالگی چشم از جهان فرو بست. وی را در کلیسا مادلین (Madeleine) با حضور صد ها نفر بدرقه کردند.
در سال ۱۹۸۳ کارل لاگر فرد، مدیریت برند شنل را بر عهده گرفت تا با طراحیهای متفاوت و خارقالعادهاش همچنان این برند را بر قلههای مد جهان نگه دارد. جالب اینجاست که کارل با وجود خلاقیتهای بینظیرش، هیچوقت از خطمشی گابریل شنل تخطی نکرد.