برخورد با زورگویی در شبکه های اجتماعی
نحوه مقابله با زورگویی سایبری
زورگویی سایبری چیست ؟
آزار و اذیت سایبری به اشکال شدید عذاب روانی اشاره دارد که از طریق وسایل الکترونیکی انجام می شود، که بیشتر در وب سایت های شبکه های اجتماعی، برنامه های پیام رسانی فوری، دستگاه های تلفن همراه یا ایمیل انجام می شود. آزار و اذیت سایبری طیف وسیعی از اقدامات را شامل می‌شود که شامل ارسال پیام‌های ناخواسته یا تهدیدآمیز، ارسال عکس‌های ترسناک، اشتراک‌گذاری اطلاعات خصوصی در مورد شخص دیگری، ایجاد پروفایل‌های جعلی، انتشار اطلاعات نادرست، و جعل هویت افراد دیگر برای دستکاری روابط می‌شود. هدف اصلی آزار سایبری اغلب شامل ایجاد ناراحتی عاطفی، آسیب رساندن به شهرت، یا برهم زدن روال روزانه است.
در اینجا برخی از ویژگی های آزار اینترنتی برای درک بهتر تأثیر آن آورده شده است:
1. حملات هدفمند: برخلاف قلدری فیزیکی سنتی، زورگویان سایبری در درجه اول افراد خاصی را هدف قرار می دهند که بر اساس سن، نژاد/قومیت، جنسیت، گرایش جنسی، مذهب، وضعیت ناتوانی، زمینه اجتماعی-اقتصادی یا هر ترکیبی از آنها شناسایی می شوند. این هدف گیری به تداوم شکاف های اجتماعی کمک می کند و اتاق های پژواک ایجاد می کند که نگرش ها و باورهای منفی را تقویت می کند.
2. رفتار مداوم: مانند قلدری چهره به چهره، آزار و اذیت اینترنتی نیز مدت ها پس از برخوردهای اولیه ادامه می یابد. افراد درگیر در آزار سایبری ممکن است چندین بار در طول روز، هفته، ماه، سال یا حتی بیشتر به آزار قربانیان هدف ادامه دهند.
3. عوارض عاطفی: آزار و اذیت سایبری با مسائل بهداشت روانی مهمی از جمله اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، اضطراب، افسردگی، تنهایی، تروما، و اختلالات خوردن مرتبط است. علاوه بر این، قرار گرفتن مکرر در معرض آزار و اذیت سایبری می تواند منجر به افزایش عوامل خطر برای ایجاد اختلالات طیف اوتیسم، چاقی، اعتیاد، سوء مصرف مواد و اقدام به خودکشی شود.
4. تأثیر بر روابط: آزار و اذیت سایبری می تواند تأثیرات عمیقی بر روابط، چه آفلاین و چه آنلاین داشته باشد. زمانی که قربانیان به دلیل آزار و اذیت سایبری احساس ناامنی یا طرد شدن می کنند، ممکن است برای ایجاد ارتباط قوی با دوستان، اعضای خانواده و همکاران تلاش کنند. با گذشت زمان، این انزوا می تواند مشکلات سلامت روان موجود را تشدید کند و به کاهش عزت نفس، اعتماد به نفس و عملکرد تحصیلی کمک کند.
5. شیوع جهانی: با وجود درجات مختلف قوانین و تلاش‌های آگاهی‌رسانی در سراسر جهان، آزار و اذیت سایبری همچنان یک نگرانی مبرم و یک مشکل جهانی رو به رشد است. مطالعات نشان می‌دهد که نزدیک به نیمی از دانش‌آموزان دبیرستانی حداقل یک بار در طول 12 ماه گذشته مورد آزار و اذیت سایبری قرار گرفته‌اند که 10 درصد از آنها تهدیدات صریح را دریافت کرده‌اند و طبق آمار یونیسف سالانه حدود سه میلیون کودک تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
6. عواقب: به دلیل فقدان نشانه های قابل مشاهده زبان بدن، مشاهده آزار و اذیت اینترنتی ممکن است برای دیگران برای مداخله یا کمک گرفتن مشکل باشد. اگرچه برخی از اشکال زورگویی سایبری ممکن است در نهایت منجر به درگیری بین افراد یا دخالت مجری قانون شود، بسیاری از موارد گزارش نمی‌شوند زیرا قربانیان از تلافی یا از دست دادن حریم خصوصی می‌ترسند. بعلاوه، شدت جرم، ادامه اقدامات قانونی موثر علیه مجرمان مکرر و حفظ اعتماد عمومی به سیستم های قضایی را چالش برانگیز می کند.
به طور خلاصه، آزار و اذیت سایبری نشان دهنده یک پدیده عمیقا نگران کننده است که با حملات هدفمند و مداوم مشخص می شود که از آسیب پذیری در ارتباطات دیجیتال و شبکه های اجتماعی سوء استفاده می کند. با شناخت، درک و رسیدگی به مزاحمت سایبری، مربیان، سیاستگذاران، شرکت‌های فناوری و افراد در سراسر جهان می‌توانند محیط‌های آنلاین امن‌تر، برابرتر و حمایت‌کننده‌تری ایجاد کنند. بیایید با هم برای کاهش تأثیر زورگویی سایبری و ارتقای رفاه جوانان در همه جا تلاش کنیم.
زورگویی سایبری چه تاثیرات منفی دربردارد؟
زورگویی سایبری پیامدهای زیانبار متعددی را هم برای قربانیان و هم برای جامعه در کل به نمایش می گذارد. از نظر رنج فردی، تلفات روانی قابل توجه است و شامل عواملی مانند تشدید ناراحتی عاطفی، عزت نفس پایین، کاهش انگیزه و اختلالات شناختی است. قربانیان اغلب علائم مداوم مربوط به اختلال استرس پس از سانحه را تجربه می کنند که می تواند از طریق اضطراب شدید، برانگیختگی بیش از حد و مشکلات خواب ظاهر شود. علاوه بر این، آنها ممکن است به دلیل نداشتن مکانیسم های مقابله ای با سوء مصرف مواد دست و پنجه نرم کنند و درگیر آسیب به خود، افکار خودکشی یا سایر اشکال بی پروایی عاطفی شوند. به طور خاص برای جوانان، آزار و اذیت سایبری اغلب منجر به ترک تحصیل زودهنگام و بی ثباتی اقتصادی-اجتماعی و همچنین تاخیر در روابط بین فردی می شود. علاوه بر این، آزار و اذیت سایبری می تواند به مشکلات اجتماعی گسترده تر، از جمله افزایش نرخ جرم و جنایت، تداوم کلیشه ها، و مانع از درک بین گروه های مختلف فرهنگی کمک کند. تحقیقات انجام شده توسط مؤسسات مختلف در دو دهه گذشته این یافته های نگران کننده را تأیید می کند.
زورگویی سایبری چه تاثیرات منفی دربردارد؟
رایج‌ترین انواع زورگویی سایبری
مقوله‌های رایج آزار و اذیت سایبری طیف گسترده‌ای از رفتارها را در بر می‌گیرد و بخش‌های جمعیتی مختلف در جوامع آنلاین را هدف قرار می‌دهد. برخی از رایج ترین انواع آزار و اذیت سایبری عبارتند از:
1. حملات شخصی: این دسته شامل توهین، تهدید، آزار و اذیت، قلدری، نام بردن، و انتشار اطلاعات نادرست در مورد یک فرد صرفا بر اساس هویت، نژاد، قومیت، گرایش جنسی، بیان جنسیت، سن، معلولیت، مذهب، منشاء ملی است. ، یا هر ترکیبی از آنها. به عنوان مثال می توان به انتقاد مداوم، تمسخر، انکار تجربیات شخصی و ایراد اتهامات بی اساس اشاره کرد.
2. ارسال هرزنامه: گروه‌های سایبری چندین حساب جعلی ایجاد می‌کنند تا پیام‌های توهین‌آمیز را در پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی، سیستم‌های ایمیل، برنامه‌های پیام‌رسان یا دیگر مکان‌های دیجیتال ارسال کنند. چنین رفتاری هیچ هدف قانونی را دنبال نمی کند، بلکه هدف آن ایجاد آزار، تحریک و ناامیدی برای افراد مورد نظر است.
3. تعقیب: افراد با وسواس بر فعالیت کاربر دیگر در پلتفرم های مختلف آنلاین نظارت می کنند، سعی می کنند اطلاعات حساس را جمع آوری کنند، آنها را مرعوب کنند تا جزئیات خصوصی را فاش کنند، یا به سادگی آنها را تحریک کنند تا به اقدامات تحریک آمیز پاسخ دهند. شکارچیان آنلاین اغلب از تکنیک هایی مانند داکسینگ استفاده می کنند که در آن هویت های جعلی به منظور آزار و اذیت و تحقیر اهداف ساخته می شود.
4. کلاهبرداری فیشینگ: نسخه‌های تقریباً یکسانی از وب‌سایت‌های متعلق به سازمان‌های قانونی ایجاد می‌شوند تا کاربران را فریب دهند تا داده‌های حساسی مانند اعتبار ورود، اطلاعات مالی یا اطلاعات تماس شخصی را ارائه دهند. پس از به دست آوردن، هکرها به حساب(های) هدف دسترسی پیدا می کنند و می توانند آنها را برای اهداف پلید خود دستکاری کنند.
5. قلدری از طریق فناوری: دستگاه‌های مدرن راه‌های جدیدی را برای بیان و دریافت آزار سایبری، از جمله زنجیره‌های پیام متنی، بازی‌های ویدیویی، تجربیات واقعیت مجازی و اتاق‌های گفتگوی اینترنتی که منحصراً به اشتراک‌گذاری محتوای مضر اختصاص داده شده‌اند، فعال کرده‌اند. ممکن است اهداف آنقدر درگیر روایت قلدری شوند که دنیای واقعی را از دست بدهند و در صورت نیاز به دنبال کمک نباشند.
6. همجنسگرا هراسی و ترنس هراسی: زورگویان سایبری با استفاده از زبان صریح، تصاویر تحقیرآمیز و تلاش برای ساکت کردن نظرات مخالف و در عین حال حفظ تصویر مثبت خود، نفرت و تبعیض را نسبت به اعضای جامعه LGBTQ+ نشان می دهند.
7. اسلام هراسی: افرادی که دارای احساسات شدید ضداسلامی هستند، با استفاده از لفاظی، نمادها و تصاویر مرتبط با تبلیغات جهادی، برای تحریک خشونت، تفرقه و نفرت، به آزار و اذیت سایبری علیه پیروان دین می پردازند.
درک ماهیت این فعالیت‌های مخرب، سیاستگذاران، مربیان و فن‌آوران را به طور یکسان قادر می‌سازد تا استراتژی‌های مؤثری برای پیشگیری، بررسی و پاسخ به حوادث سایبری ایجاد کنند. با ترویج همدلی، تقویت گفت‌وگوی باز و اجرای اقدامات سیاستی جامع، می‌توانیم برای محافظت از کودکان، نوجوانان و بزرگسالان آسیب‌پذیر خود در برابر خشن‌ترین عناصر آزار و اذیت سایبری با یکدیگر همکاری کنیم.
چطور با زورگویی سایبری مقابله کنیم؟
رسیدگی موثر به آزار و اذیت سایبری مستلزم واکنش فوری و همکاری میان ذینفعان مختلف از جمله والدین، مدارس، ارائه دهندگان خدمات اجتماعی، خود قربانیان و عموم مردم است. در اینجا خلاصه ای از اقداماتی است که می توان برای رسیدگی به موقعیت های آزار و اذیت سایبری انجام داد، همراه با توصیه هایی که برای حمایت از افراد آسیب دیده از سوء استفاده و کسانی که برای مبارزه با آن به طور گسترده تر تلاش می کنند، طراحی شده است:
1. توسعه آموزشی: منابع، مواد آموزشی و کمپین های آگاهی را به اشتراک بگذارید که برای اطلاع رسانی به کاربران در مورد ماهیت و تأثیرات آزار و اذیت سایبری و همچنین گزینه های موجود برای گزارش موارد مشکوک سوء استفاده طراحی شده اند. والدین، مراقبان، معلمان و دانش‌آموزان را تشویق کنید تا فعالانه در تلاش‌های آموزشی مرتبط با حفاظت از فضاهای دیجیتال و ترویج فراگیر مشارکت کنند.
*منابع توصیه شده: وب سایت Childline ابزارهای آموزشی، ویدیوها و نکات متعددی را ارائه می دهد که بر کمک به خانواده ها برای درک و هدایت موقعیت های آزار و اذیت سایبری متمرکز است.
2. گزارش حوادث: از مکانیسم های گزارش دهی سریع و دقیق حمایت کنید که به قربانیان آزار و اذیت سایبری اجازه می دهد حمایت و محافظت به موقع دریافت کنند. دستورالعمل‌ها و پروتکل‌های روشنی برای ارسال شکایات بدون ترس از انتقام ایجاد کنید. والدین باید فرزندان خود را تشویق کنند تا با خطوط تلفن، خطوط کمکی و منابع خودیاری ارائه شده توسط آژانس های مورد اعتماد در منطقه خود آشنا شوند.
*خطوط تلفن و خطوط کمک: وب سایت آژانس رفاه کودکان ایالت خود را بررسی کنید یا با دفتر حقوق مدنی که خط تلفن ملی برای جوانان و نوجوانان را به شماره 800-657-VIOLATE (884-723-3746) اداره می کند، تماس بگیرید. منابع اضافی را می توان از طریق سازمان هایی مانند شبکه ضد قلدری و برنامه هماهنگ کننده را پیدا کرد.
3. از افراد قربانی حمایت کنید: به قربانیانی که در صورت لزوم به حمایت عاطفی، مشاوره یا منابع اضافی برای مقابله با قلدرها به صورت ناشناس نیاز دارند، کمک مستقیم ارائه دهید. همکاری نزدیک با متخصصان سلامت روان متخصص در پشتیبانی آنلاین، شبکه های مشاوره همتا، و برنامه های مدیریت بحران.
*پشتیبانی از سلامت روان: با درمانگران مجاز، روانشناسان، یا مشاوران آنلاین خبره که در مدیریت مسائل مربوط به تروما که از طریق آزار سایبری تجربه شده اند، آموزش دیده اند، مشورت کنید. بسیاری از ایالت ها خدمات تله درمانی رایگان را از طریق دفاتر مدافع عمومی یا دادگاه های شهرستانی و همچنین سازمان های غیرانتفاعی که جایگزین های قابل دسترس و مقرون به صرفه ای ارائه می دهند، ارائه می دهند.
4. ارتباط آنلاین مسئولانه را ارتقا دهید: فرهنگی را پرورش دهید که مکالمه محترمانه و بازخورد سازنده را در محیط های دیجیتال تشویق می کند، نه تنها بر کلمات، بلکه بر اقدامات انجام شده نسبت به یکدیگر تمرکز می کند. هنجارها و انتظارات فراگیر را در مورد آداب معاشرت آنلاین، سیاست های اعتدال و قوانین بازی جوانمردانه ایجاد کنید.
*مواد آموزشی: دستورالعمل‌ها و دستورالعمل‌های آیین‌نامه رفتاری را تهیه کنید که مدیران مدرسه، مربیان، و والدین می‌توانند با دانش‌آموزان و کارکنان به اشتراک بگذارند و اطمینان حاصل شود که همه احساس راحتی می‌کنند که با خیال راحت و مسئولانه در فضای دیجیتال پیمایش کنند. علاوه بر این، ادغام دوره های سواد دیجیتال و ماژول های برنامه درسی متمرکز بر امنیت سایبری و ایمنی آنلاین را در برنامه های آموزشی موجود در نظر بگیرید.
5. حل مشاركتی مشترك: به طور جمعی با شركا در سراسر بخش ها مانند مقامات مجری قانون، مشاغل، مؤسسات آموزشی و سازمان های خدمات اجتماعی كار كنید. گروه‌های ضربتی متشکل از متخصصان علوم رایانه، حمایت از حقوق بشر و عدالت کیفری را برای بررسی موارد گزارش‌شده از آزار و اذیت سایبری و ابداع راه‌حل‌هایی برای رسیدگی به علل ریشه‌ای، نه تنها به علائم، تشکیل دهید.
*کار با هم: مشارکت در ابتکارات مشترک بین سازمان‌های دولتی، شرکت‌های خصوصی و سازمان‌های غیرانتفاعی، استفاده از منابع و تخصص مشترک برای شناسایی روندها و ایجاد پاسخ‌های مبتنی بر شواهد برای مبارزه با آزار سایبری. با انجمن‌های صنعتی، نمایشگاه‌های تجاری و رویدادهای شبکه‌ای حرفه‌ای برای افزایش آگاهی و ارتقای همکاری میان سهامداران درگیر در پرداختن به این موضوع مهم شریک شوید.
6. نظارت بر پیشرفت : به طور مستمر اثربخشی سیاست ها، شیوه ها و اجزای برنامه ای اجرا شده را که برای کاهش آزار و اذیت سایبری در نظر گرفته شده است، ارزیابی کنید. جمع آوری بازخورد از قربانیان، کارمندان، داوطلبان و شرکا در طول فرآیند، اصلاح استراتژی ها و رویکردها در صورت لزوم برای اطمینان از موفقیت بلندمدت در کاهش اثرات منفی بر افراد و جامعه به عنوان یک کل.
چطور با زورگویی سایبری مقابله کنیم؟
